The Bony King Of Nowhere
Silent Days
Het is ondertussen drie jaar geleden dat Bram Vanparys nog iets van zich liet horen. Na het in Los Angeles met Amerikaanse muzikanten uit de entourage Ray La Montagne opgenomen Wild Flowers dat uitgebracht werd als Bony King werd het stil rond de Gentse singersongwriter Bram Vanparys. De gitaren bleven een tijdje in de kist en hij geraakte even in een artistieke impasse, met zijn sobere artisanale attitude als traditionele singer-songwriter belandde hij op een doodlopend spoor, hij zocht naar een ruimere, meer experimentele benadering.
Die heeft hij nu gevonden en komt terug als The Bony King Of Nowhere met Silent Ways. Twee jaar geleden kocht hij een lapje grond in de Ardennen en tijdens enkele koude winters in een caravan rijpten nieuwe songs. Na het verbreken van een langdurige relatie met zijn jeugdliefde, een pijnlijke gebeurtenis die voor een stroomversnelling zorgde. Vanparys trok met zijn demootjess naar de studio in Gent.
In zijn thuishaven omringde hij zich met enkele voortreffelijke muzikanten , de vertrouwde bassist Jasper Hautekiet en Simon Segers (De Beren Gieren) vormen de ritmesectie en gastmuzikanten zoals pianist Hendrik Lasure (Shntzl) en gitarist Filip Wauters (The Whodads) brengen accenten aan in een meer gelaagde, ruimtelijk instrumentatie. Zo lossen piano, pedal steel en de harmonica van Steven de Bruyn op in het complexe klanktapijt van Going Out. De openingssong vertelt het verhaal van de moeilijke zoektocht van een twijfelende muzikant.
In een weidse klankdecor met golvende gitaren worden intieme zielenroerselen onthult.“Every road I know is closed and still I can feel your love but there was very little I could do”, een prachtig nummer dat ergens halverwege lijkt uit te sterven in een toetsenbrij maar verrassend terug op gang getrokken. De titeltrack Silent Days is zo’n lekker een uitwaaierend epos waarin we ons graag laten meeslepen, je zou de tragische thematiek en context haast vergeten. Het akoestische intermezzo Now That I Know is zowel instrumentaal als tekstueel bijzonder karig gestoffeerd en herinnert even aan het pastorale folkverleden.
Er wordt geopteerd voor een meer avontuurlijke benadering zonder evenwel de persoonlijke voeling met de klassieke schrijverij te verloochenen en dat resulteert in een intrigerende break-upplaat, in een subtiele eigen productie van de songwriter. Vanparys hoeft niet meer naar L.A. over te vliegen.