The Bluest Sky is het naamloze soloproject van Chuck Melchin die in Boston ruim 15 jaar het muzikale collectief Bean Pickers Union aanvoerde dat afgesloten werd met The Greatest Picks. Melchin werkte samen met muzikanten die in hun huisstudio hun bijdrage opnamen. Een van die muzikanten Dave Westner die de ritmische basis vastlegde versmolt die bijdragen samen en verzorgde de eindmix in Sidehill Studio in Plymouth.

Vergeleken met het werk van Bean Pickers toont  The Bluest Sky een meer opgewekte benadering, het soort muziek dat de lange autorit wat aangenamer maakt en teruggrijpt naar de hoogdagen van de alt.country met rinkelende gitaren en het onlosmakelijk verbonden, vaak meerstemmige, zangwerk. Dan kom je op het terrein van The Jayhawks terwijl er ook referenties zijn die naar Son Volt en The Bottle Rockets leiden.

Belly The Car trapt  verdienstelijk af, met knap twangend snarenwerk van Andy Santospago en die houdt er eveneens behoorlijk de vaart in als zijn gitaar de mandoline van Melvin flankeert bij Amy Jean. New Berlin is een van de rustigere momenten en dat is in niet geringe mate de verdienste van de pedalsteel die wonderwel past bij een schrijnend verhaal, een klaagzang over de teloorgang van de landelijke traditie en het verdwijnen van landbouwbedrijven.

Het opverende snarenwerk dat je in I Am James hoort is van Gary Goodlow afkomstig terwijl Chris Coughlan het orgel bedient. In Drive Trough Confessional is het Jon Nolan van Say Suzy de guitarslinger van diens. Deze gastmuzikanten voegen kleurrijke accenten toe aan het uitsluitend door Melchin aangeleverde songwerk Dat die op zijn beurt ook meer dan behoorlijk met de zes snaren overweg kan illustreren het met sprankelende piano versterkte Wake Up Suzy en een gedreven Bunkhouse.

In dit solodebuut opgebouwd met een geïnspireerde combinatie van dat snarenwerk en melodieuze zang herleeft de hoopgevende spirit van alt.country en Americana uit de jaren negentig.