Onze Belgische zuiderburen voorzien ons van vele goede dingen zoals het alom geprezen en zeer gewaardeerde Belgische bier, maar ook qua muziek komt daar veel interessants vandaan. In België leeft de blues vele malen meer dan bij ons in Nederland. Zo heeft bijvoorbeeld de stad Gent een levendige blues scene waar je als blues muzikant nog ouderwets kunt jammen in een café. Ook de band The Bluesbones is zo’n aangename Belgische verrassing. Deze band bestaat uit vijf gepassioneerde, ervaren muzikanten die hun sporen verdiend hebben door het jarenlang spelen van blues, blues-rock, rock en crossovers daarvan.

The Bluesbones opereren binnen een breed spectrum dat gaat van stevige blues rock via gevoelige blues ballads naar de meer heavy rock. Een uitstapje naar de progressievere rock wordt ook niet geschuwd. Door deze brede basis heeft de band inmiddels een flinke fan-base opgebouwd. In de afgelopen jaren zijn ze veelvuldig te zien geweest als support-act voor de bekendere bands uit het blues-circuit zoals Danny Bryant, King King, Laurence Jones en The Nimmo Brothers.

In 2012 verscheen hun debuutalbum getiteld Voodoo Guitar dat lovende kritieken kreeg, in 2015 opgevolgd door het album Saved By The Blues. In 2016 verscheen een live-album getiteld Double Live en Chasing Shadows is alweer het vierde album van deze band dat het levenslicht ziet. De band heeft 11 tracks geschreven en omdat de nummers samen een verhaal vertellen is het eigenlijk een concept-album. Het thema lijkt te gaan over mislukte liefdesrelaties, bedrog en uiteindelijk je eigen weg gaan. In ieder geval zijn de titels van de songs dusdanig dat je wel een duidelijk idee krijgt waar ze over gaan.

Met de eerste track Find My Way Out geeft de band gelijk een stevig visitekaartje af. Going Down is een pareltje dat zich kenmerkt door een bezwerende, voodoo-achtige vibe en schitterend melodieus slidegitaar werk van Stef Pagila.

De ballad Sealed Souls lijkt geschreven te zijn voor een Cuby & The Blizzards album. Een intense met veel soul uitgevoerde performance van zanger Nico De Cock, met wederom een hoofdrol voor gitarist Stef Pagila die een werkelijk hartverscheurende gitaarsolo speelt die heel beheerst wordt opgebouwd en vervolgens naar een zinderend hoogtepunt wordt gestuwd.

Luister vooral ook naar Demon Blues dat qua sfeer wat doet denken aan het mysterieuze No Quarter van Led Zeppelin, het meer uptempo Romance for Rent dat heel lekker in het gehoor ligt en het gedreven en boogie-achtige Psycho Mind.

Mooi vertolkt is ballad Betrayal met een uitstekende bijdrage op hammondorgel van Edwin Risbourg. De song lijkt een verwerking van een flink stukgelopen romance. In ieder geval is het bedrog van de dame is kwestie overduidelijk te voelen. Vervolgens wordt het weer een feestje met See Saw Blues dat een onvervalst en dansbaar rockabilly nummer blijkt te zijn. The End is de toepasselijke laatste track van het album. Lekker funkyachtig drijft de band naar het eind toe zonder dat het uitgaat als een nachtkaars.

Chasing Shadows is een prima album dat interessante en overtuigende, sfeervolle songs bevat die gewoon goed gespeeld zijn. Niet onvermeld mag blijven dat zanger Nico de Cock en gitarist Stef Pagila The Bluesbones een extra boost lijken te geven. Omdat het een concept-album betreft was het wellicht handig geweest om een inlay bij te voegen met de teksten van de songs.

The Bluesbones kunnen zich wat mij betreft makkelijk meten met de bands waarin ze in het voorprogramma speelden! Time to hit the main stage guys!