×

Recensie

Alternative

24 januari 2020

The Black Lips

Sing in a World That’s Falling Apart

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Fire

Sing in a World That’s Falling Apart The Black Lips Alternative 3 The Black Lips – Sing in a World That’s Falling Apart Written in Music https://writteninmusic.com

De garagepunkers van The Black Lips overtreffen zichzelf vanaf hun gelijknamige debuut uit 2003 met een nog vager en groezeliger geluid. Het rammelt allemaal meer dan een gemiddeld vergeeld plastic geraamte wat in de hoek van een biologielokaal met brede kunstmatige grimas de beangstigende eerstejaars leerlingen aanstaart. Niet echt het spontane vriendengroepje waarmee je nog na puberende dochter in volste vertrouwen tot diep in de nacht mee in een wildvreemde stad laat stappen. Met de alles moet kapot, en wel heel snel mentaliteit, sluit je ze het liefste ergens diep in een donkere vochtige grot tussen de hondsdolle vleermuizen op. Met toeziend oog van de gevestigde orde zijn ze met de nodige professionele zorgbegeleiding welkom in het clubcircuit, waar het publiek voor plaatselijk oorsuizen en andere mentale verstorende langdurige gevolgen gewaarschuwd wordt.

De hitgevoelige smooth boy Mark Ronson wordt als troefkaart ingezet om in 2011 van Arabia Mountain een meer toegankelijk geluid uit de jongens te trekken. Op dat front een mislukte poging, al steekt het productioneel wel sterk in elkaar. Nog een rauwe plaat verder is de rust eindelijk op Sing In a World That’s Falling Apart aanwezig; de negende plaat van dit chaotische gezelschap uit Atlanta. Door het volume en tempo wat omlaag te schroeven zit het nog steeds in het verlengde van de ruige punkende rockabilly, maar is het zowat ook in de country hoek te plaatsen.

En eigenlijk is het niet zo heel vreemd dat er een totaal ander geluid te horen is. Na de vele personeelswisselingen zijn alleen gitarist Cole Alexander en bassist Jared Swilley over. Doordat deze om beurten hun plek achter de microfoon afstaan, merk je de aanwezige wisselspelers niet eens zo sterk op. Drumbeest Oakley Munson is al op de uit 2017 afkomstige voorganger Satan’s Graffiti or God’s Art? aanwezig, de uit Demon’s Claws afkomstige Jeff Clarke bouwt vanaf het Sing In a World That’s Falling Apart opnameproces die extra folky country vibe op. De eigenzinnige Zumi Rosow blaast sporadisch een deuntje op saxofoon mee.

Het is verrassend genoeg geen plaat welke bij de oplevende retro jaren zeventig countryrock aansluit. Ze gaan veel verder naar de pure basis met voorspelbare saloonakkoorden en uitgewerkt slide pielwerk terug. Nog steeds zijn ze hierdoor moeilijk serieus te nemen, maar vermakelijk is het allemaal zeker wel. Ondanks de gezellige kroeguitstraling blijf je op je hoede. Ze zijn nu nog onbetrouwbaarder en onvoorspelbaarder dan in hun ruige jaren. Is dit gemeend hun nieuwe richting, of is het gewoon een tijdelijke gimmick die het speelplezier weer moet oproepen.

De sfeer is in ieder geval goed. Dat de zang soms wat Bob Dylan onzuiver overkomt is bepalend voor het geheel, maar stoort verder nergens. Het heeft die onverschillige onbevangenheid van artiesten die flink als door alcohol geoliede kroegtijgers aan het bijbeunen zijn. Sing In a World That’s Falling Apart is een drastische omschakeling die gemakzucht uitstraalt, en daarin ligt de kracht van de huidige The Black Lips.



  1. Hooker Jon
  2. Chainsaw
  3. Rumbler
  4. Holding Me Holding You
  5. Gentleman
  6. Get It on Time
  7. Angola Rodeo
  8. Georgia
  9. Odelia
  10. Dishonest Men
  11. Locust
  12. Live Fast Die Slow