De van oorsprong Britse band The Bent Moustache is in 2005 opgericht door Ajay Saggar en heeft zich gevestigd in Nederland. Saggar’s vorige band, Donkey, kakte na een jaar of wat in en hij besloot om zijn zogenoemde ‘muzikale avontuur’ weer nieuw leven in te blazen. Hij gaf zijn band een andere naam, maar hij ging door met dezelfde spirit en visie. In 2007 kwam The Bent Moustache uit met het debuut Forst en is nu terug met het tweede album Pastures New Seasons Turn.

Het eerste nummer Skip A Breath is een stevige rockknaller en een meezinger. Dit komt vooral door de fijne en mooie samenzang van Ajay Saggar en Jane Mack en de goed op elkaar afgestemde instrumenten. Bovendien blijft de melodie goed hangen. De daarop volgende song, de titeltrack, heeft een totaal ander geluid. Het heeft veel postpunk invloeden, maar ook hoor je een psychedelisch randje. Hoewel de zang niet erg verstaanbaar is (dit heeft vooral te maken met een overstemmende gitaar, wat overigens vaker gebeurt op dit album), ligt Saggar’s stem toch prettig in het gehoor omdat het zo lekker meedeint met de muziek. Het daarop volgende energieke Hey Mate (I’ve Got Plenty To Spare) wijkt nog verder af van de eerste twee nummers. Hierbij komt de postpunk richting nog beter naar voren en hoe verder het nummer vordert, hoe meer het over gaat in noiserock met eveneens een psychedelisch tintje. Het psychedelische geluid is iets wat op de hele cd doorgetrokken wordt. Pastures New Seasons Turn heeft daarmee een hang naar vroeger. Ook qua geluid is het oud, alsof het op vinyl gezet is, je hoort het bijna kraken. En dat is precies de bedoeling van de heren en dame. Niet voor niets hebben ze ervoor gekozen om deze plaat ook op vinyl uit te brengen en heeft het cd hoesje een A en een B zijde. Overigens heeft deze vormgeving meerdere doelen, want naast dat de nummers op cd en lp verschijnen, worden ze ook op een cassette gezet.

The Bent Moustache experimenteert er op Pastures New Seasons Turn lustig op los en dat maakt dan ook dat het een zeer veelzijdige band is die met meerdere genres overweg kan. De cd is daardoor erg afwisselend, maar het viertal moet wel bedenken welke richting ze op willen. Het album is nu vooral een verzameling van losse nummers die veelal niet bij elkaar passen. Het is geen geheel. Het lijkt erop alsof ze nog zoekende zijn naar het juiste geluid. De plaat heeft geen duidelijke richting en dit kan voor de luisteraar vervelend zijn. De muziek is vooral weggelegd voor een heel specifiek publiek die van dit soort experimentele geluiden houdt. Desalniettemin is Pastures New Seasons Turn een interessant album dat vooral in de underground scene erg gewaardeerd zal worden.