×

Recensie

Rock

07 april 2011

The Baseball Project Volume 2: High And Inside

The Baseball Project Volume 2: High And Inside

Geschreven door: Norbert Tebarts

Uitgebracht door: Yep Roc Records, Blue Rose

The Baseball Project Volume 2: High And Inside The Baseball Project Rock 4 The Baseball Project Volume 2: High And Inside Written in Music https://writteninmusic.com

Het album The Baseball Project, Volume 2: High And Inside is inmiddels een paar weken uit, toch verdient het nog een recensie. In de reservetijd, om maar eens een metafoor te gebruiken die goed past bij dit album. Zonder de liefde voor sport zou dit project namelijk nooit hebben bestaan. De titel geeft al aan om welke sport het hier gaat: honkbal.

Die titel verklapt ook dat het gaat om een tweede deel. In 2008 kwam de gelegenheidsband namelijk al met een eerste deel. De titel destijds was Volume 1: Frozen Ropes And Dying Quails. Written in Music bestond toen nog niet, een recensie van dat album zul je hier dan ook niet vinden.

Het project ontstond toen songwriters Steve Wynn en Scott McCaughey erachter kwamen, dat ze naast muziek nog een andere passie delen: honkbal. Drumster Linda Pitmon en gitarist Peter Buck (als lid van R.E.M. de meeste bekende van het stel) werden erbij gevraagd en The Baseball Project was geboren. Op dit tweede album komt trouwens nog een interessante keur aan gastmuzikanten voorbij: Steve Berlin (Los Lobos), Ben Gibbard (Death Cab For Cutie), Ira Kaplan (Yo La Tengo), Craig Finn (The Hold Steady) en Chris Funk en John Moen (The Decemberists).

Als je muziek maakt over de Amerikaanse volkssport #1, dan is het niet gek dat je veel aandacht krijgt. Zo mocht The Baseball Project na hun eerste album optreden bij onder meer David Letterman. Volume 2 is opnieuw een album vol eigen nummers over de favoriete sport van de muzikanten. Heb je niets met die sport, dan zal de schijf je tekstueel weinig inspireren. Toch is dat geen probleem, muzikaal is er namelijk des te meer te genieten: het album staat vol met lekkere rock met een grote ‘roots-rand’. Je krijgt herkenbare en toegankelijke melodieën, catchy nummers die direct een plek krijgen in je systeem.

Wie zit te wachten op ‘vergelijkend waar’, namen van bekende acts die in gedachten voorbijkomen zijn bijvoorbeeld Traveling Wilburys, The Byrds en Tom Petty. Dit is muziek die vraagt om zon, om een terras, om lekker met vrienden op het balkon te zitten, in de tuin bij de barbecue. Biertje in de hand, lekkere muziek op de achtergrond. Af en toe even lekker luid op de voorgrond. Bijvoorbeeld als Craig Finn het nummer Don’t Call Them Twinkies zingt (over The Minnesota Twins) of als de mooie zang van Pitmon invalt op Fair Weather Fans. Heerlijke rootsrock! Ondanks dat ook de nodige melancholie voorbijkomt, in teksten (Here Lies Carl Mays) en in instrumenten (de prachtige slidegitaar op Pete Rose Way), dit album maakt vrolijk!

Het gevaar van een gelegenheidsband vol ervaren muzikanten is dat het slechts een optelsom van de persoonlijke technische kwaliteiten wordt. Dat is bij The Baseball Project absoluut niet het geval: het klinkt niet als een project, maar als een eenheid die al vele jaren speelt, vanuit passie voor zowel de sport als voor de muziek. En dat met heel veel plezier doet. Die positieve energie knalt uit de speakers, maakt het tot evenveel plezier om naar het album te luisteren als waarmee het hoorbaar gemaakt is.

Vanwege de verplichtingen die de leden bij hun eigen bands hebben, is het maar de vraag of ze veel samen het podium op zullen gaan. Dat is wel de plek waar deze muziek het allerbeste tot recht komt. Op cd is het ‘gewoon’ verrekte goed!

Luister hier naar de opener, het nummer 1976:



  1. 1976
  2. Panda and the Freak
  3. Fair Weather Fans
  4. Don't Call Them Twinkies
  5. Chin Music
  6. Buckner's Bolero
  7. Tony (Boston's Chosen Son)
  8. Ichiro Goes to the Moon
  9. The Straw That Stirs the Drink
  10. Look Out Mom
  11. Pete Rose Way
  12. Twilight of My Career
  13. Here Lies Carl Mays