×

Recensie

Roots

22 maart 2011

The Band Of Heathens

Top Hat Crown & The Clapmaster's Son

Geschreven door: Norbert Tebarts

Uitgebracht door: Blue Rose

Top Hat Crown & The Clapmaster's Son The Band Of Heathens Roots 3.5 The Band Of Heathens – Top Hat Crown & The Clapmaster’s Son Written in Music https://writteninmusic.com

Hou je van relaxte rootsrock, dan hou je vast ook van The Band Of Heathens. Als de muziek dan ook nog een lekkere dosis soul mag hebben, dan ben je met Top Hat Crown & The Clapmaster’s Son, het nieuwste album van deze band uit Austin Texas helemaal spekkoper.

En dan te bedenken dat The Band Of Heathens min of meer per ongeluk is ontstaan. Hoe leuk kunnen ongelukjes uitpakken… Ed Jurdi, Colin Brooks en Gordy Quist zijn alledrie songwriters, die een eigen set moesten spelen in Momo’s, een club in Austin. Wat begon als een spontaan samenspelen, begeleid door Seth Whitney (bas) en John Chipman (drums), dat mondde uit in een ‘side-project’ onder de naam The Good Time Supper Club om uiteindelijk dus zelfs het ontstaan van een hele nieuwe band te betekenen.

Inmiddels heeft The Band Of Heathens al wat albums op de naam staan: Live From Momo’s (in 2006), Live At Antone’s (in 2007), het titelloze The Band Of Heathens (in 2008) en One Foot In The Ether (in 2009).

Die eerste twee titels zijn veelzeggend, live spelen is namelijk wat het vijftal het liefste doet. In 2010 bijvoorbeeld hadden ze ruim 200 optredens in de agenda staan. Toch wist de band ook nog tijd te vinden om dit nieuwe album op te nemen. Eén met lekkere nummers. Hieronder vind je een voorbeeld, Medicine Man, de opener van het album.

Mochten vergelijkingen opkomen met bands als The Grateful Dead of Little Feat, je bent zeker niet de eerste die dat roept. Ook de naam The Band wordt nogal eens genoemd. Ok, The Other Broadway (overigens het beste nummer van het album) roept wel herinneringen op aan deze legendarische formatie, maar wat mij betreft laat het gehele album toch meer verschillen horen dan overeenkomsten.

Zo’n verschil is bijvoorbeeld dat Band Of Heathens wat meer soul in de donder heeft, zoals te horen is op nummers als Should Have Known en Enough. Daarmee wordt zeker niet gedoeld op de Motown-soul, maar meer de soul zoals iemand als Frankie Miller die in zijn muziek wist te leggen. En juist aan die Schot doet het begin van Polaroid denken, niet in het minst door de rauwe zangstem.

Top Hat Crown & The Clapmaster’s Son is een album vol met lekkere muziek en de teksten gaan ook eens nog ergens over: Free Again bijvoorbeeld gaat over de olieramp in de Golf van Mexico. Niet alle nummers zijn van de hand van The Band Of Heathens zelf, Hurricane is de enige cover op het album, een nummer van Levon Helm.

Het album kent een fijne afwisseling van uptempo en ballads. Abstracter, maar net zo goed hoorbaar is het spelplezier van de bandleden: met z’n allen in de studio, de nummers spelend. Dat spelplezier knalt uit de speakers en dat roept een erg groot verlangen op om The Band Of Heathens live te zien optreden. En jawel hoor, in mei is het geluk aan onze zijde:
07-05-2011: De Oosterpoort, Groningen (Rhythm & Blues Night 2011)
14-05-2011: Paradiso, Amsterdam
15-05-2011: Roepaen, Ottersum
17-05-2011: Q-Bus, Leiden



  1. Medicine Man
  2. Should Have Known
  3. Polaroid
  4. Enough
  5. The Other Broadway
  6. I Ain't Running
  7. Gravity
  8. Free Again
  9. Hurricane
  10. Gris Gris Satchel