Fans van Wilco zullen The Autumn Defense vast wel kennen, wellicht zelfs weten dat Once Around alweer het vierde album van de band is. Niet vreemd als je je bedenkt, dat de kern van dit project bestaat uit John Stirratt en Patrick Sansone, die allebei lid zijn van… juist, datzelfde Wilco. Als je dan weet dat ook Wilco-lid Glenn Kotche nog zijn steentje bijdraagt aan de cd, dan is makkelijk te raden waarmee je de muziek kunt vergelijken.

Helemaal eerlijk is die opmerking trouwens niet: er zit wel degelijk verschil tussen de twee. Daarover zo meteen meer, eerst iets meer over het ontstaan van The Autumn Defense.

Bassist Stirratt begon hiermee als een project naast Wilco. Hij ging de samenwerking aan met Sansone, multi-instrumentalist die toen toch nog voornamelijk aan de weg timmerde als producer. Hun eerste album heette The Green Hour en kwam uit op Stirratt’s eigen label Broadmoor. Daarna volgden nog twee albums: Circles (2003) en The Autumn Defense (2007 in de VS, 2008 in Europa). In de tussentijd had Sansone zich overigens al bij Wilco gevoegd.

In 2009 waren Stirratt en Sansone in Nieuw Zeeland, om mee te werken aan het album Seven Worlds Collide, een project onder leiding van Neil Finn (Crowded House), waarvan de opbrengsten volledig ten goede komen aan Oxfam International. Tijdens deze opnames ontstond nieuwe inspiratie, hier begonnen de heren spontaan nieuwe nummers te schrijven.

Het werden er elf, zo veel zijn tenminste op de schijf gezet. En het lijkt er bij een aantal van die nummers zelfs op dat Neil Finn de heren heeft beïnvloed, zijn typische geluid komt regelmatig voorbij. Wat verder in positieve zin opvalt zijn de harmonieuze melodieën en mooie zangpartijen die teruggrijpen naar de jaren 70 van de vorige eeuw. Hiermee neigt Once Around meer naar pop/softrock, daar waar Wilco meer naar (alt) country neigt. Dat maakt het, nu in minder positieve zin, af en toe wat té soft. De cd kent maar één echt uptempo nummer, The Swallows Of London Town. Ondanks dat dit meteen de parel van het album is, is dat te weinig.

Nee, Once Around is zeker niet slecht, zeker wél prettig om naar te luisteren. Toch mist het ook iets: de randjes, of zo je wilt de kloten die de muziek van Wilco meer kenmerkt. Of zo je wilt, zonder Jeff Tweedy, Nels Cline en Mikael Jorgensen zijn ze goed, mét die drie samen zijn ze geniaal.