×

Recensie

Pop

05 september 2022

The Analogues Sideshow

Introducing The Analogues Sideshow

Geschreven door: Jeroen van der Vring

Uitgebracht door: Analogue Recordings

Introducing The Analogues Sideshow The Analogues Sideshow Pop 4 The Analogues Sideshow – Introducing The Analogues Sideshow Written in Music https://writteninmusic.com

Er zijn maar weinig bands te noemen die al zo zijn bewierookt voordat hun ‘debuut’ met eigen materiaal uitkwam als de Nederlandse band The Analogues. Deze kritieken waren qua positiviteit van het niveau 2.0. “Most of us have never seen the Beatles live. After tonight, I feel like at least I heard them”. Zo maar, een van de vele opgetekende reacties. Dit enthousiasme kwam zowel vanuit de hoek van het publiek als van Beatles-kenners en journalisten. De missie was vooraf duidelijk. De zes absoluut iconische Beatles-albums van kop tot staart live spelen, iets wat de fab-four zelf nooit gedaan had. Het adagium hierbinnen was, we doen het goed of we doen het niet. Daarom werd werkelijk alles uit de kast gehaald. Om alle muzikale authentieke details te realiseren werd erop exact dezelfde vintage instrumenten en versterkers gespeeld al waande je je in 1967. Een van de meest memorabele productieve periodes uit de geschiedenis van de popmuziek.

Op het album Introducing The Analogues Sideshow staan dertien gloedvolle nieuwe nummers van eigen hand. Alle nummers hebben een extra laagje waar al luisterend de referenties over elkaar heen buitelen. Liefde, verdriet en romantiek zijn, zoals zo vaak, de thema’s. Dit levert een plaat op met louter hoogtepunten waar de songs centraal staan en de muzikaliteit van eenieder een hoofdrol opeist. Dit album loopt in de letterlijk zin als sideshow naast het volle tourschema met het materiaal van The Beatles. Echter bewijst de band met dit album maar een ding en dat is dat de muzikanten, zeker met hun staat van dienst, prima instaat zijn om een volwaardig album(s) te maken met eigen composities. Waarvan akte, zou ik zeggen!

Dit vraagt om een nadere introductie van de band. Drummer Fred Gehring is de aanstichter van dit schier onmogelijk project om de platen van The Beatles zo perfect mogelijk live na te gaan spelen. Daarmee is de ex-topman van Tommy Hilfiger de enige die geen muzikantenachtergrond heeft. Voor het uitpluizen van de vaak complexe arrangementen van de Beatlesnummers en het afstruinen naar originele instrumenten benaderde hij bassist Bart van Poppel die met zijn achtergrond als producer en zijn bijdrage in bands als Rex, Shine en Lois Lane veel bagage aan boord had. Inmiddels is Van Poppel de drijvende kracht achter The Analogues. Hij tekende samen met de Noord-Ierse zanger Felix Maginn (frontman van de Britrock formatie Moke) voor de productie van Sideshow. De ritmesectie wordt gecompleteerd door Diederik Nomden(Johan, Daryll Ann, Douwe Bob), Jac Bico (Henny Vrienten, Huub van der Lubbe) en Jan van der Meij (Vitesse, Jan Rot) die op twee nummers van dit album een vocale bijdrage levert. Diederik Nomden is gezegend met een stemgeluid dat heel dicht in de buurt komt van Paul McCartney, daarom is hij de frontman van The Analogues.

Het album Sideshow begint met de song Patience een nummer dat opvalt door zijn mooie strijk arrangementen en de vocale meerstemmigheid. Het daaropvolgende, Say That You Will zou zo op een van de laatste albums van McCartney hebben kunnen staan. Ook op in Pawn In Your Pocket zijn de strijkers prominent aanwezig maar de song valt vooral op door zijn prettig in het gehoor liggende vocalen en de heerlijke percussie. Ook Damned If You Do heeft qua vocalen en compositie een sterke McCartney-feel.

Turned Into Sand heeft een erg lekker tex-mex gitaarloopje dat samen met de meerstemmige zang een van hoogtepunten is van het album. Tijdens Goodfoot ga je als luisteraar al snel zitten mee neuriën en geeft de trompet de compositie de nodige kleur. Als je ogen dicht doet kun je, wanneer er niet gezongen wordt, zo inhaken met When We Was Fab van George Harrison z’n album Cloud Nine.

Can’t Figure You Out zorgt voor iets meer dan drie minuten instant-vrolijkheid waar je niet snel genoeg van hebt. Dit nummer had zo op een album van Johan gepast waar Magnetic Fields weer wat meer Beatlesk is. Het een na laatste nummer Yeah Yeah Yeah is op het eerste gehoor wellicht een wat vreemde eend in de bijt, maar de compositie van Felix Maginn vormt door z’n lekkere gitaarwerk en de heerlijke break de perfecte opmaat tot het slotakkoord dat is voorbehouden aan de ballade Still Waiting.

 



  1. Patience
  2. Say That You Will
  3. Don't Fade Away
  4. Nothing Can Hurt Me Today
  5. Pawn In your Pocket
  6. Damned If You D
  7. Turned Into Sand
  8. Goodfoot
  9. Can't Figure You Out
  10. Magnetic Fields
  11. Throught Thicj and Thin
  12. Yeah Yeah Yeah
  13. Still Waiting