Retestrak. Direct. Geen doekjes eromheen. In de roos. Noem het maar op, superlatieven zijn voor deze live vastlegging vrijwel niet aan te slepen. Veel bands en artiesten hebben hun best gedaan om van de lockdowns iets te maken, iets ter compensatie van het gebrek aan live optredens, het zoeken van een aangenaam alternatief om de luisteraar, kijker en bovenal muziekliefhebber door de troosteloze perioden te loodsen. En zeker, die brachten vermaak en verpozen. TesseracT heeft er een schep bovenop gedaan en heeft voor hun evenement op het wereldwijde web een show zo voorbereid en neergezet dat deze welhaast perfect te noemen is.

Visueel hoogstaand, met een geluid dat zo ontzettend strak is dat je je afvraagt wat er na vastlegging van de show nog aan gesleuteld is, zo onvoorstelbaar goed is het, laat Portals zien en horen dat de band de fans via de stream meer wilde brengen dan enkel de live uitvoering van een aantal nummers. Ja, dat hadden ze ook al gedaan, met ‘gewoon’ live uitvoeringen van hun nummers, maar Portals is de overtreffende trap.

De clip van Nocturne laat dat als voorproefje al zien en horen. Maar het album biedt meer dan een visueel hoogstaande show. De band heeft ervoor gekozen dwars door haar geschiedenis te reizen met de nummers die ze live brachten. Het is een heftige reis door de tijd; met Daniel Tompkins op zang heeft de band echter een zanger in huis die de verschillende nummers aan kan. Ook de nummers die hij zelf niet oorspronkelijk zong, weet hij naar hij zijn hand te zetten en, zoals opener Of Matter laat horen, hij klinkt er ongelooflijk goed in. Daniel weet emoties in zijn stem aan te roeren op een zo bijna nonchalante wijze dat je je afvraagt waar zijn groei als zanger hem nog zal brengen. Het is goed dat hij terug is bij TesseracT, tegelijkertijd werkt Daniel ook regelmatig aan muziek in andere constellaties, in bandverband of solo. Wat gaat de toekomst dus nog voor hem brengen?

Dat betekent niet dat de rest van de band hier geen grootse prestaties neerzet. Daniel mag de sterren van de hemel zingen; het is nog altijd binnen de kaders, als je het zo mag noemen, van de progressieve metal waar de band zich in beweegt. En daarin staan hun nummers gewoon als een huis. Het gitaarwerk van Alec (Acle) Kahney en James Monteith mag er meer dan zijn: schrijf de muziek maar eens, zoals we al constateerden bij de release van One. In de muziek van de band mogen zeker ook niet de uiterst cool spelende Amos Williams op bas en vaste waarde Jay Postones op drums vergeten worden. Jay speelt alleen op dit album zelf niet maar is, vanwege risico op besmetting met corona in Texas gebleven. Zijn rol wordt hier voortreffelijk overgenomen door Mike Malyan van de eveneens Britse progressieve metal band Monuments. Een waar beest achter de kit. Zoals al gezegd, het zijn echt niet de makkelijkste nummers die de band speelt. Integendeel, sferisch, tempowisselingen in alle nummers en dan ook nog eens polyritmisch. En de band geeft aan vooral datgene te schrijven en te spelen wat er bij hen opkomt. Dwalend op de beleving. En dat is zeker ook wat je als kijker en luisteraar meemaakt bij het zien en horen hiervan. Maakt niet of we nummers luisteren van Altered State, One of van Sonder, stuk voor stuk zijn ze hier om door een ringetje te halen. Prachtige uitvoeringen van compacte(re) nummers als King, Orbital en Juno en houd je van het meer uitgesponnen werk, dan kom je, naast het al eerder genoemde Of Matter, met heerlijke uitvoeringen van Concealing Fate (parts 1-3), Beneath My Skin/Mirror Image en Of Energy ook ruimschoots aan je trekken. En wat een mooie reis door afwisselend heavy en sferisch terrein is dit album toch ook.

Een live album dat zó retestrak klinkt, dat je zó visueel ook kunt ervaren. Het is haast te mooi om waar te zijn. Zijn er dan geen kanttekeningen te maken? Ja, je gaat als het ware ook op zoek naar missers. Niemand zit immers te wachten op een tweede ‘Unleashed In The Studio’ of ‘Not Quite So Live And Far From Dangerous’ om maar eens te verwijzen naar twee live klassiekers die, ondanks eventuele aanpassingen achteraf, het live gevoel nog perfect vangen. Dat hoor je hier niet. Je komt niet zomaar missers tegen. Maar laat dat zijn voor wat het is. Dit is gewoon een monumentale live uitvoering van het beste, zo mag je het wel zien, dat TesseracT tot de dag van vandaag aan nummers heeft geschreven. Het album is er eentje om te ondergaan, liefst ook visueel. Ga het zien, ga het ervaren. En zie en hoor de klasse van de hele band met voorman Daniel stevig op de brug van het goede schip TesseracT. Een live album om heel erg van te genieten. En hopen dat dit weer echt live kan en mag. Want hoe geweldig deze uitvoeringen ook zijn, er gaat niets boven het live ervaren. Live topalbum!