Het Britse TesseracT schotelt de luisteraar op One een complexe verzameling songs voor die uitblinken in speltechniek, zonder hun ziel of kracht te verliezen. Gitarist Acle Kahney wilde aanvankelijk muziek schrijven voor een soloproject, maar heeft uiteindelijk toch maar een band geformeerd. Vanaf 2003 broeit dit al en eerder leverde de band een EP Concealing Fate af met een 6 tal songs die ook op dit debuut staan.

One kan in het hokje metal met progrock en post hardcore invloeden geplaatst worden. Hoekige riffs, vele tempo wisselingen en rustige passages wisselen elkaar veelvuldig af. Maar TesseracT heeft de nadruk gelegd op mooie melodieën, die maken de songs bij deze act.  Met Daniel Tompkins heeft TesseracT een uitstekende en veelzijdig zanger in de gelederen. Met gemak haalt hij alle cleane passages en blijkt daar een groot bereik te hebben, maar ook met het betere schreeuwwerk weet hij te overtuigen.

Ik hoor invloeden van bands als Meshuggah, Thrice, Textures en Coheed and Cambria (deze vooral in de rustige stukken). Alhoewel alles heel knap in elkaar zit en we hier te maken hebben met muzikale hogere wiskunde, heeft de band nergens het liedje uit het oog verloren. Technisch perfect spel gaat bij dit jonge gezelschap niet ten koste van de kracht van een goede compositie. Opvallend is dat de twee uitstekende gitaristen niet veel solo’s afleveren. Dat is een keuze, maar het had van mij wel gemogen, want de paar keer dat ze het doen werkt het erg goed. Maar dat is eigenlijk het enige puntje van kritiek wat ik kan geven op dit debuutalbum.