×

Recensie

Rock

06 maart 2019

Tesla

Shock

Geschreven door: Richard Verbrugge

Shock Tesla Rock 3 Tesla – Shock Written in Music https://writteninmusic.com

Tesla is al ruim dertig jaar een goudeerlijke hardrockband zonder poespas. Geen gimmicks, geen uitbundige stageshow, geen historie van misdragingen of andere flauwekul, maar gewoon lekker muziek maken. Ze hebben een prima gitaartandem, een degelijke ritmesectie en de rauwe, soulvolle stem van Jeff Keith. In hun beginjaren leverden ze juweeltjes af als The Great Radio Controversy en Psychotic Super, verkochten miljoenen albums en gaven met hun Five Man Acoustical Jam het startschot voor MTV’s Unplugged sessies.

In de jaren negentig hadden ze het net als veel andere hardrockbands erg moeilijk. De opkomst van grunge en later nu-metal deed de interesse verwateren en de band ging zelfs een tijdje uit elkaar. Sinds de reünie in 2004 waarbij gitarist Tommy Skeoch in 2006 werd vervangen door Dave Rude is de band redelijk constant. Comeback album Into the Now was prima, maar na Forever More werd het songmateriaal minder memorabel. De mix van Simplicity (2014) was ronduit rommelig en ook de productie liet enigszins te wensen over. Dat probleem heeft het nieuwe album Shock niet. Integendeel, het album dat werd geproduceerd door Def Leppard gitarist Phil Collen klinkt uiterst verzorgd. Collen heeft wel erg zijn stempel op het bandgeluid gedrukt want Tesla klinkt nu veel gelikter als ooit tevoren. Collen werkte in het verleden samen met succesproducer Mutt Lange (naast Def Leppard verantwoordelijk voor multi-millionsellers van AC/DC en Shania Twain) en dat hoor je terug. Niet alleen in de productie, maar ook in het songmateriaal want Collen schreef mee aan alle twaalf nummers.

Op het openingsnummer You Won’t Take Me Alive klinkt Tesla nog lekker vertrouwd, een lekkere groove en die typische stem van Keith. Taste Like had zo op het meest recente album van Def Leppard of AC/DC kunnen staan. De riff, de afgemeten akkoorden en opbouw zijn allemaal kenmerken van de Britse band. Ook het refrein had zo uit de koker van Joe Elliot kunnen komen. Vanaf het derde nummer gaat het alle kanten op. We Can Rule The World lijkt geïnspireerd door Queen. Het start als pianoballad en wordt geleidelijk wat ruiger. De achtergrondzang klinkt compleet anders dan we gewend zijn bij Tesla en vraagt gewenning. Bij het titelnummer gaan de wenkbrauwen omhoog. Komen die drums uit computer? Van de band die geen machines gebruikte en dat vroeger trots op hun hoezen vermeldde. Love Is A Fire lijkt wel een cover van Mamas And Papas terwijl California Summer Song een strandliedje is dat je van een band als Sugar Ray zou verwachten. Ook het navolgende Forever Loving You is nogal braafjes. Blijkbaar is de band vandaag de dag niet bang om te experimenteren, maar ik vrees dat dit bij menig fan in het verkeerde keelgat zal schieten. Pas bij The Mission horen we weer iets van het oude Tesla terug en ook de vette solo gaat erin als koek. Op hun fantastische dubbele coverplaat Real To Reel bracht Tesla een prachtige ode aan bands die hen hebben geïnspireerd. Dat doen ze nog eens dunnetjes over want Afterlife lijkt een ode aan The Beatles en The Who is onmiskenbaar aanwezig in I Want Everything. Het afsluitende Comfort Zone heeft een nogal ongebruikelijke opbouw waarbij de gitaren pas later invallen.

Met Shock levert Tesla een zeer modern en gevarieerd, maar ook gewaagd album af. Hardrockfans zijn behoorlijk conservatief en vaak huiverig voor muzikale koerswijzigingen. Ze houden van een bepaalde band en blijven dat jaren- en decennia lang doen mits de sound van die band niet teveel wijzigt. Shock zal voor tweespalt onder Tesla fans zorgen. Of ze het veel nieuwe fans gaat opleveren, waag ik te betwijfelen want daarvoor zijn veel nummers net niet memorabel genoeg.



  1. You Won't Take Me Alive
  2. Taste Like
  3. We Can Rule The World
  4. Shock
  5. Love Is A Fire
  6. California Summer Song
  7. Forever Loving You
  8. The Mission
  9. Tied To The Tracks
  10. Afterlife
  11. I Want Everything
  12. Comfort Zone