Met het toegankelijke vol donkere dreampop uitpuilende Private Life laten de New Yorkse postpunkers Tempers een minder zwaardere kant van zich zien. Het levert in ieder geval meer dan genoeg interesse op, waardoor er eind 2020 gekozen wordt om het vijf jaar eerdere verschenen debuut Services opnieuw in het voetlicht te plaatsen. Een plaat die sterk bij het verstikkende claustrofobische Corona jaar aansluit.

De vinylversie wijkt niet van de oorspronkelijke uitgave af, maar herplaatst zich overduidelijk in het pre compact disc tijdperk van begin jaren tachtig. Services is een nachtelijke trip zonder eindbestemming. Ondanks het old-school hiphop uiterlijk is de sensuele Jasmine Golestaneh een ontembare gothic queen die je als onvoorspelbare reisgids uitnodigt om via de spelonken van het ondergrondse uitgaansleven alsnog met het veelbelovende Tempers debuut kennis te laten maken. De wijzers lopen kloksgewijs in tegengestelde richting terug. Klaar om uiteindelijk vast te lopen en de tijd tot stilstand te dwingen. Nog meer dan in 2015 komt Services nu tot zijn recht.

In Service staat New York centraal. Een kansloze Wereldse metropool, welke als bloeddorstige vampier verbitterd de strijd met de leeggezogen in idealistische armoede levende volgzame inwoners aangaat. Spookachtige anonieme schimmen die in stilte al voortbewegend de opkomende depressies bestrijden. Overdag bepaald het opgejaagde zakenleven de confronterende realiteit die in alle wanhoop in het indringende opgefokte Undoing bezongen wordt. Dit fundament kan het miljoenenvolk niet meer dragen. De ooit zo stabiele pilaren gaan onder de grote druk gebukt, klaar om tot stof te verzanden. Een kapitalistisch zelfdestructiev Russische roulette met minimale winstkansen. Een haat/liefde relatie die in het monumentale Trains tot explosie komt.

New York is in Hell Hotline een bezongen uitdovende lichtstad die de stevige standvastige opportunistische luxeplek aan het verliezen is. Een destructieve rottende appel waarbij de maden als aasgieren wachten om de machtspositie over te nemen. Al voortbewegend worden de opkomende depressies bestreden. Noodgedwongen beantwoordt Eddie Cooper de behoefte aan escapisme door duistere opgesloten dansbare beats de mogelijkheid te bieden om uit zijn synthesizers te ontsnappen.

Het beeld van een verlaten stad en het verlangen om met zielsverwanten in contact te komen wordt in Strange Harvest versterkt. De leegte in de ziel heeft zich als een vernietigend virus over de metropool uitgespreidt. Door het noodgedwongen huisarrest is men beperkt en zoekt men hongerig vanuit ramen naar een oplossing om in iemands emoties in te breken, deze op te eisen en te delen. Muziek vormt hierbij een van de beperkte middelen om dit doel te verwezenlijken. Wegrennen van de confronterende realiteit zoekende naar zuurstof.

Denkbeeldig begraven ze het verleden in Eyes Wide Wider. De symbolische zwarte raven worden de mond gesnoerd en met een handvol aan verstikkende veren gevuld. De gothic scene is door een flinke overdosis aan noisy shoegazer en stevige uitnodigende Bright Over Me synthpop discobeats ingehaald. Nostalgische waardes gaan aan een geluidsverbreding ten onder, wat ze daadwerkelijk vervolgens in het stukken vriendelijkere Private Life doorzetten. Service is rauw, hard en grimmig. Minimalistische Coldwave met een hoog donker retro postpunk gehalte.