Teitur is een heerlijk onnavolgbaar songwriter. Zijn onweerstaanbare album Let The Dog Drive Home (2011) was een van de hoogtepunten van dat jaar. Met Story Music voegt hij een meesterlijk album aan zijn intrigerende oeuvre toe.

De muziek die Teitur maakt is ongrijpbaar. Zijn veelal als miniaturen opgezette songschetsen zijn van een geheel andere opzet als we ze kennen. Briljant overdacht zonder bedacht te klinken. Volledig origineel. Volledig eigen. Luister naar If You Wait op zijn nieuwe album en je snapt wat ik bedoel. Intrigerend opgezet vol spanning naar een prachtig met strijkers gearrangeerde climax uitgebouwd en weer terugkerend naar de sobere basis. Wat een briljante popsong! De songs voor Story Music werden vrijwel live opgenomen in de studio op de Faeröer Eilanden, zijn thuisplek. Met muzikanten, in de leeftijd variërend van 9 tot 86, van de eilanden zelf.

Samen met zijn maatje Nico Muhly (met wie hij de afgelopen jaren reeds vaker samenwerkte in verschillende projecten) heeft hij uit de enorme stapel van 60 nieuwe songs met het 11 songs tellende Story Music een coherent geheel weten te creëren dat tot de beste collectie songs van Teitur tot nu toe behoort. Nog beter: Een van de meest spannende collecties songs van dit jaar! Echt elke song, hoe melodieus soms ook (Rock and Roll Band, Hard Work), krijgt een fijn onnavolgbaar randje door net weer die anders lopende instrumentatie in dat net weer andersoortige arrangement. Wat maakt dat songs als bijvoorbeeld Gone Fishing: The Palindrome Song en het volledig door kinderen gezongen Walking Up The Hill toch ontzettend mooi. Zo geldt dat eigenlijk voor alle songs op Story Music.

Hoe goed de arrangementen van Teitur en Muhly al zijn worden deze toch nog getopt door Teitur-fan en legendarisch arrangeur Van Dyke Parks op It’s Not Funny Anymore. Wat een weergaloos rijk arrangement wist deze legende voor die song te schrijven en hoe geweldig de uitvoering. Alleen deze song is de aanschaf van Story Music al meer dan waard.