×

Recensie

Pop

27 september 2022

Tamino

Sahar

Geschreven door: Hendrik Vanhee

Uitgebracht door: Communion

Sahar Tamino Pop 4 Tamino – Sahar Written in Music https://writteninmusic.com

Sahar is een Arabische en een Hebreeuwse naam voor jongens en meisjes. Maar Sahar betekent tegelijk: morgenstond, licht, madrugada. Voorochtendlijke gedachten leiden tot dit album… Sahar.

Al direct vanaf het verschijnen van de eerste nummers van Tamino’s eerste album Amir oogstte de Belgische singer-songwriter met Egyptische roots fantastische lauweren en kreeg hij al vlug de bijnaam ‘de Belgische Jeff Buckley’ opgeplakt. Op zijn albums en singles komt hij telkens fraai als adonis in beeld. Maar bovenal zijn eigen muzikale persoonlijkheid is het die van zijn melancholische songs classics maken en van zijn concerten, zoals laatst nog dat op Pukkelpop 2022, absolute toppers.

Tamino’s muziek bevat die teneergeslagen grondtoon die kunstig verbond zoekt met de luisteraar. Zijn stemgeluid fladdert probleemloos overheen vier octaven. Hij geniet van zijn vaak vrouwelijk aandoende tedere falsetstem die mistroostig doet zweven. Maar evenzeer – hier nog meer dan op Amir – injecteert hij zijn mannelijke, trotse, lage stem. Zo horen we met het nieuwe album Sahar weer een plaat die sterk is omgeven met Thom Yorke’- en Radiohead-vibes. Geen wonder bovendien, want, naast het verwante weemoedige stemgeluid, zat voor tal van songs de Radiohead-bassist Colin Greenwood mee in de studio.

Je hoort dat allemaal zo mooi in de schitterende opener The Longing, eerste getuigenis over levenslang streven naar liefde. De kracht van Tamino’s bezieling, een album vol charme en emotionaliteit, wordt op Sahar en surplus versterkt door een internationale sound, in het biezonder ook uit het Midden-Oosten, die heel natuurlijk uit zijn writerspen binnenstroomt. Tamino leerde voor Sahar net als Muharram Fouad, zijn grootvader, even begenadigd zanger ook, de oed, Arabische luit te bespelen en borduurde dit geluid al vanaf de eerste song The Longing als een ruggengraat prachtig doorheen het album.

Tamino is geen tranentrekker, zijn muziek is sereniteit. Sahar is een en al bedachte, persoonlijke, kwetsbare zelfreflectie, maar hij houdt die binnen de contouren van zijn rol als performer. Daarom ook geeft Tamino in interviews rigoureus geen extra diepgaande intieme toelichtingen over de individuele zieleroerselen die in de poëzie van het album bedekt en omfloerst worden prijsgegeven. Het is precies aan de toehoorder zelf om aan alles eigen invulling te geven.

In het door Arabisch snarengepluk snel aangedreven The Flame, met zijn stemmenkoor in de achtergrond, heeft Tamino het nostalgisch croonend over zijn gevoel van verlies. Geagiteerde blazers, dreigende stemmen en onheilspellende piano starten single You Don’t Own Me, waar hij, droef, zijn muzikantenbestaan van op afstand bekijkt. Schitterende zang daar, van diep somber, met aanzwellende strijkers en koor, tot op een mooi hoogtepunt. Fascination neemt vrolijk over, melodische midtempo-popsingle op repeterende gitaar vol zwoele zomerse flair.

Sunflower is een duetsong met Angèle, over onbeantwoorde liefde aan de hand van de fatalistische mythe van een zonnebloem. Het nummer krijgt met de passende klankkleur van Angèle’s stem een nieuw sensueel karakter. Wellicht te verwachten als volgende, vierde single. Eerste single The First Disciple is Tamino’s zelfkritische mijmering over de rol van de muzikant wiens handel en wandel hier vanuit het standpunt van een bekritiserende fan gefileerd wordt. Cinnamon is lekker loungy, met zijn parlando er heerlijk jazzy overheen. Only Our Love een nieuwe ode aan de liefde. Vredige akoestische gitaar begeleidt Tamino’s floerse zang.

Op het Arabisch galmende, transcenderende A Drop of Blood bespeelt Tamino heel eenzaam de aloude oed, zijn prachtig oosters meeverbuigende stem zweeft vredig over onbenoemde woestijnlandschappen: “May we find harmony like wind and tree”. My Dearest Friend and Enemy gaat over het einde van een relatie, de pijn bij het loslaten en de angst voor het onbekende. Tamino zingt ingetogen, gaat afsluitend, in gedachten verzonken, de hoogte in als naar Orbison’s In Dreams.

De figuur van Tamino bespeelde in Mozart’s gelijknamige opera ‘De Toverfluit‘. Net zo is de zanger, die daarop geïnspireerd zijn naam van zijn moeder meekreeg, nu toepasselijk de wereld aan het betoveren en veroveren. Als internationale act in wording verkoopt hij dezer dagen zalen uit in Chicago, Minneapolis, Seattle, Portland, San Francisco, Los Angeles, Phoenix, Austin, Atlanta, Washington, Brooklyn, Parijs, Londen, Keulen, Berlijn, vooraleer de Lage Lagen en de rest van Europa worden aangedaan.

Verbazend weer voor een kleine Belg, maar volkomen terecht. Zeker na dit uitstekende Sahar.



  1. Longing
  2. The Flame 
  3. You Don't Own Me
  4. Fascination 
  5. Sunflower 
  6. The First Disciple 
  7. Cinnamon 
  8. Only Our Love 
  9. A Drop of Blood 
  10. My Dearest Friend and Enemy