Creativiteit is het grootste goed in periode van Covid-ellende. Productiviteit een fraaie tweede. Drummer Elias DeVoldere, bassist Mattias Geernaert en gitarist Cyriel Vandenabeele zagen hun kans schoon om in die vreemde tijd eindelijk een vervolg op hun eerste EP te maken, toen nog onder de naam SUMI. Veranderd naar SUWI (met omgekeerde M) debuteren ze nu met het album French with Simona.

Gitaartrio’s, we kunnen er nooit genoeg van hebben. Vooral niet als ze uit zoveel muzikale vaten tappen en avontuurlijke composities als uitgangspunt nemen. Maar misschien mogen we, hoewel de gitaar van Vandenabeele een zeer prominente rol in het geluidsspectrum van SUWI inneemt, wel niet echt spreken van een gitaartrio, misschien klinkt dat ook wel té jazz en dat is SUWI dan ook weer niet. Jazz is zeker een invloed maar postrock al net zo.

Net als gelijkgestemden Dans Dans, die hun reputatie over de jaren ruimschoots hebben neergelegd, speelt SUWI rond heel veel sferen. Het eerste deel van hun debuut ingetogen en atmosferisch klinkt maar gedurende het album vordert steeds donkerder, dieper en zwaarder gaat klinken. Verontrustend ook.

Elias DeVoldere kennen we natuurlijk als drummer van Nordmann en John Ghost. Hij bracht kortgeleden ook zijn eerste solo-EP uit. Geernaerts kennen we dan weer als eerste bassist van Compro Oro voordat hij zich bij jazz-meets-dub collectief Kosmo Sound aansloot. Precies die band waar we gitarist Vandenabeele ook van kennen. Handenvol ervaringsjaren dus die zich met SUWI glansrijk uitbetalen.

French with Simona is een aantrekkelijke eersteling. Zoals eerder gezegd ingetogen van opzet met atmosferisch klinkend gitaarwerk door Vandenabeele in fijne miniaturen opgezet, waar Devoldere en Geernaerts een warme deken van percussie en bas onder leggen. Pas met het heel erg fijn aanduwende Viaduct gaat het trio muzikanten even lekker los en worden de pedalen ingedrukt. Daar willen we best (heel) veel meer van.

De composities op het album worden puur ingevuld met gitaar, bas en drums en heel soms wat zang op de achtergrond. Op de slotcompositie Inge mon Ange wordt er speels een piano binnen gebracht, wat een prachtidee is dat. Het maakt de bandsound nog rijker. Daar ligt nog meer verdieping voor de komende albums.

French with Simona is een fijn debuut waarmee de band met het liefst zoveel mogelijk optredens lekker kan doorgroeien.