Op 1 juli 1972 stond Supersister in het Circus Theater in Scheveningen. Het viertal Robert Jan Stips, Sacha van Geest, Ron van Eck en Marco Vrolijk was in de afgelopen jaren dankzij drie albums en een trits singles een naam van betekenis geworden in Nederland (en daarbuiten). De muziek van Supersister was een ongekend brouwsel van rock, jazz, klassiek, psychedelica en pop. De andere groep die aan de kust optrad die dag, was overigens het Delftse Alquin. Die band debuteerde dat jaar en zou nog even moeten wachten op zijn doorbraak.

Voor Supersister was het optreden een kans om een van dé publieksfavorieten bij concerten, WOW, nu eindelijk eens een keer live op te kunnen nemen. De even boeiende als melige song was niet terug te vinden op de albums of singles van de band. Later in 1972 kwam de live-opname van WOW uit Scheveningen dan eindelijk op plaat terecht, op de compilatie Superstarshine. Dat album verkocht dan ook opvallend goed. In 1973 volgde er een korte studioversie op single. De rest van de multi-trackopnamen in het Circus Theater werden overigens gelaten voor wat ze waren. Ze raakten dan ook volledig buiten beeld.

Bijna een halve eeuw later doken de multi-tracks op in Londen (!). Dit was natuurlijk een vondst van jewelste en zoveel live-releases waren er niet van Supersister. Nits- en Supersister manager Aad Link en Robert Jan Stips gingen er dan ook volgaarne mee aan de slag. En nu, ruim 49 jaar na het concert, verschijnt Live In Scheveningen 1972.

Het is een heerlijk document dat de muzikale klasse, de experimenteerdrift en de wazige gekte van de band in optima forma laat horen. Waar anders mee te starten dan Present From Nancy (voorafgegaan door Introductions), de ouverture van het debuutalbum uit 1970. Robert Jan Stips gebruikt hier in Scheveningen niet de piano, zoals destijds. Het tweede deel van de song knalt live extra heftig. De eerste mind blow is binnen.

Hierna weet Judy Goes On Holiday weer in al zijn dynamiek, heftigheid en energie te boeien. De band kiest ervoor de meligheid van de originele opname achterwege te laten zodat de song wat korter wordt (maar nog steeds ruim 8 minuten klokt). Het contrast met de korte, poppy single (‘… zo’n heel klein plaatje…’, aldus Stips) Radio kan bijna niet groter. Tijdens Mexico trekt fluitist Sacha van Geest onverbiddelijk de aandacht met indrukwekkend spel. Hier laat de band na vijf minuten juist méér gekte toe, in vergelijking met de studioversie uit 1970. Vocale gekte, in dit geval. Het is 1972, een concert moet natuurlijk wel een ontregelende happening blijven natuurlijk.

In tegenstelling tot het album To The Highest Bidder (1971) komen het debuut van Supersister, alsmede de muziek die de band maakte voor het Nederlands Danstheater, het album Pudding en Gisteren, uitgebreid aan bod op deze registratie. De titeltrack van laatstgenoemde, een indrukwekkend werkstuk van over de 20 minuten, slaat na vijftien minuten variatie nog een keer indrukwekkend strak op hol. De ritmesectie kent hier geen genade.

WOW, ook wel ‘het intelligente nummer’, kan rekenen op een warm welkom. Het is een populaire track in clubs en jongerencentra. De tekst is voornamelijk gebaseerd op: ‘de woorden… wow… wow… én nog eens …’. Na elf minuten curiositeit trekt de band het concert weer strakker met het klassieke Memories Are New – inclusief scheurend intermezzo – en de puike hit She Was Naked.

Live In Scheveningen is een (ahum) levendig document uit de hoogtijdagen van Supersister. Vanaf 1973 ging het allemaal wat minder soepel binnen de band en het jaar daarna viel het doek. Supersister raakte enigszins buiten beeld in de jaren tachtig en negentig, maar zou vanaf 2000, dankzij succesvolle reünieconcerten, reissues, compilaties, live-registraties en natuurlijk het recente Supersister Projekt, weer geregeld de aandacht trekken. En dat gebeurt nu dus weer, met deze livetrip van 68 minuten.