×

Recensie

Electronic

29 september 2020

Sufjan Stevens

The Ascension

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Asthmatic Kitty

The Ascension Sufjan Stevens Electronic 4.5 Sufjan Stevens – The Ascension Written in Music https://writteninmusic.com

Op het persoonlijke vol met verdriet en onmacht gevulde Carrie & Lowell is eigenlijk alles wel verteld. Nadat de Amerikaanse singer-songwriter Sufjan Stevens in het verleden al meesterwerken als Seven Swans en Illinoise heeft afgeleverd, kijkt hij met voldoening op een geslaagde carrière terug. Met Aporia ondergaat hij vervolgens samen met zijn stiefvader het dierbare rouwproces van het overlijden van zijn moeder en voormalige partner van Lowell Brams, en is vooral een plaat die om rust en troost draait, maar misschien zelfs nog meer om bevrijding en verwerking.

Met de vooruitgeschoven America single hoor je dat The Ascension geen logisch Carrie & Lowell vervolg is, en qua stijl veel sterker op het elektronische The Age of Adz aansluit. Al zijn de dromerige kantjes ondertussen tot het minimum teruggebracht en slaat hij gelijk al overtuigend met de harde precisie beats van Make Me an Offer I Cannot Refuse toe. Een fraaie compositie welke geheel ontleed weer opnieuw in elkaar is gepuzzeld. De waanzinnige industriële klanken schreeuwen zich een weg naar buiten toe, en ontplooien zich tot een ware nachtmerrie waarin de vocalen van Sufjan Stevens voor het zalvend antwoord zorgen.

Wat volgt is een commerciële geluid voortzetting, waardoor je afvraagt of dit in het belang van een platenmaatschappij is. Voor een mooi bedrag een veilige plaat maken, het lastig te weigeren offer, al komt dit weer niet met de werkelijkheid overheen. Feitelijk staat zijn Asthmatic Kitty label gelijk aan eigen beheer. Gewichtloze rondcirkelende ambientpop wordt met de tragiek van meer beeldende lichtgevoelige verhaallijnen afgewisseld. De diepgang van het geheel zit hem toch in de wonderbaarlijke benadering van de veelzijdige instrumentalist, die zijn verhalen met de juist gekozen muzikale omlijstingen versterkt waarbij de zachtheid van zijn vocalen een breekbare rol vervullen.

Sufjan Stevens kijkt de grote massa recht in de ogen aan en richt zich schaamteloos op een jonger publiek. Nu de jaren tachtig revival in volle gang is, gooit hij er met gemak een paar retro tracks als het new wave Video Game en de Eurodisco van het van Star Wars afgeleide Death Star tussendoor, welke niet alleen door de nostalgische titels het verlangen naar vroeger en het ontbreken van liefde oproepen. Nu de veertiger de dood van zijn moeder een plek geeft, is het tijd voor de grote schoonmaak. Waarbij iemand anders naar vergeelde fotoboeken teruggrijpt, lijkt het erop dat Sufjan Stevens oude herinneringen in verbeeldende tracks en memorabele geluidscollages archiveert. Tekstueel geeft hij hierin een flinke sneer naar de wereldmaatschappij toe, door te benadrukken dat hij zich niet door deze laat leiden.

De sombere ondertoon getuigd van een afsluitend proces, waarbij het zweverige Die Happy als de griezelige conclusie gezien wordt dat iemand in vrede kan sterven. Ook met de overduidelijke Tell Me You Love Me vraag zoekt de zanger de grens van de bevestiging op. Het is even wennen aan de vernieuwde muzikale invalshoek, maar daaronder houdt zich zoveel emotionele schoonheid schuil, welke in de juiste context net zoveel kracht oproept. Het is een gewaagde stap om pijn en demonen uit het verleden te bestrijden en deze tot het verlangen naar acceptatie te reproduceren.

En dan komen we uiteindelijk weer bij het eerder vrijgegeven smekende epische America uit, waarbij hij de jaren tachtig link naar het heden van 2020 legt. De opkomst en invloed van machtige multinationals als Coca Cola en McDonalds is in die vroegere periode het grootste, en van dat succes profiteren de grote zakenlieden financieel ook flink van. Sterker nog, het geeft zelfs een van die mediapersoonlijkheden de voedingsgrond om later tot de president van de Verenigde Staten uit te groeien. Een prachtige indrukwekkend eindresultaat, waarbij de vraag reist of The Ascension achteraf als een goede tussenpaus gezien wordt, of dat Sufjan Stevens zich definitief tot dit elektronische geluid toelegt.



  1. Make Me an Offer I Cannot Refuse
  2. Run Away with Me
  3. Video Game
  4. Lamentations
  5. Tell Me You Love Me
  6. Die Happy
  7. Ativan
  8. Ursa Major
  9. Landslide
  10. Gilgamesh
  11. Death Star
  12. Goodbye to All That
  13. Sugar
  14. The Ascension
  15. America