×

Recensie

Electronic

02 april 2020

Stumbleine

Sink Into The Ether

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Monotreme Records

Sink Into The Ether Stumbleine Electronic 4 Stumbleine ‎– Sink Into The Ether Written in Music https://writteninmusic.com

Bristol wordt altijd als de grote triphop hoofdstad gezien, waarbij de in hiphop gewortelde scene vanaf de jaren 90 als een dominante vriendengroep zichzelf distantieert van de monopolie positie die steden als Londen en Manchester opeisen. De sound is rauw; deprimerend gehard en verstikkend. Geluidskunstenaars combineren samplers uit oude jazz en soulplaten met hedendaagse beats en zoeken steeds dieper naar de grens tussen melancholie en dance. Een gewaagde en tevens mooie ontwikkeling welke min of meer het einde van deze vooruitstrevende stroming inluidt. Bristol wordt weer die rode stip op de landkaart met een half miljoen inwoners gevormd door oude theaters en een bruisende wijnproductie. Muzikaal gezien stelt het tegenwoordig veel minder voor.

Gelukkig zijn er nog van die hardleerse artiesten, die vanuit dit graafschap aan een unieke sound werken. Peter Cooper is zo’n aangename verrassing die zichzelf achter zijn alter ego Stumbleine verschuilt. Op papier is Sink Into The Ether pas zijn tweede volwaardige plaat, nadat hij acht jaar geleden Spiderwebbed heeft uitgebracht. In de tussentijd heeft de van Swarms afkomstige elektro nerd zich met een breed scala van andere zijprojecten bemoeid, waarbij die van Violet Skies en Asa het meeste opvallen. Onder de naam Stumbleine brengt hij verschillende singles uit, welke een voorstudie van Sink Into The Ether zijn.

De samenwerking met vocalist Hannah Berney van Violet Skies is blijkbaar zo goed bevallen dat hij ook op zijn solo album hulp van een gastzangeres inschakelt. De vanuit de sferische postpunk van Midas Fall opererende Elizabeth Heaton leent haar breekbare stemgeluid aan Malibu uit. Deze Hole cover ligt sterk in het verlengde van het origineel, maar krijgt door de doordringende beats en sensuele zang net die liefdevolle benadering die de grungeband verzuimt om er in te stoppen.

Sink Into The Ether laat zich als een warme onderdompelende bad sessie ervaren. Soms een standje te heet en daardoor slaapverwekkend, veelal aangenaam broeierig en ontspannen loom. De dubgeluiden en breed georkestreerde Sonder begeleiding herinneren nog enigszins aan het historische verleden van de levendige muziekstad, verder is er vooral ruimte voor rust en zelfs spirituele meditatie. Lost To The World zit diep in de ambient house geworteld waarbij vleugjes big beat door de kunsten van de hedendaagse geluidstovenaar onderdrukt worden.

Het verwarrende, maar daarom niet minder mooie Supermodels vormt met de tegendraadse breaks het keerpunt op de plaat. De dreampop van het daarop volgende White Noise Therapy plukt overrijpe eighties melodieën uit de synths om ze in het klimaat van het nu te ontluchten. Ruw gaat de koude kraan in het stevige doorpakkende Your Angel Was A Fake aan. Donkere soulklanken nemen het van de lichte begeleiding over om in een verlangen naar hoop te ontaarden. Je voelt tegen het einde van de plaat de kille adem van de triphop grootheden als vervagende geestverschijningen in je nek. Zo dichtbij zijn ze op de rest van Sink Into The Ether niet in de buurt geweest.



  1. Sonder
  2. Aloof
  3. Malibu
  4. My Head Hurts
  5. Lost To The World
  6. Tidepool
  7. Words Fail Me
  8. Supermodels
  9. White Noise Therapy
  10. Your Angel Was A Fake
  11. Disintegrate Together