Niet te verwarren met de gelijknamige Canadese gitarist, singer-songwriter en gerenommeerde producer die in Vancouver de Black Hen Studios runt. De muzikant die hier aan bod komt is afkomstig uit San Diego en verzeilde na zijn tienerjaren in Idaho in Boston waar hij zijn vaardigheden als gitarist en songwriter  bijspijkerde in The Berklee School Of Music. In Chicago vormde hij Stump The Host met zijn toekomstige vrouw Diane Christiansen, het echtpaar zette zijn muzikale zoektocht verder met Dolly Varden. Naast enkele soloprojecten bracht Dawson met het folk jazz combo Funeral Bonsai Wedding Last Flight uit.

De dood van zijn schoonouders confronteerde hem met herinneringen aan zijn lang geleden overleden moeder en een afwezige vader en  vier jaar geleden stapte hij even uit de muziekscène. En trok  naar de Catskills Mountains , op Richard Thompson’s zomerkamp voor singer-songwriters waar ook Parrt Griffin was uitgenodigd kreeg hij de smaak terug te pakken. Dawson ging  terug aan de slag, in zijn thuisstudio in Chicago assembleerde hij een gevarieerde soundtrack met een dozijn nummers aangevuld met twee bonus tracks, die  de muzikale stromingen die hij tijdens zijn verblijf in verschillende regio’s van de VS absorbeerde, samenbrengen.

Het akoestische The Spaces In Between, het instrumentale Above The Falls drijven op invloeden van fijnbesnaarde folkrock uit de die in de overgang van de jaren zestig /zeventig  de Westkust in Californië  overspoelde. In de gitaartjes en ijle stemmetjes van 22 Rubber Bands klinken echo’s van zonnige stranden door. Het zwoele Beautiful Mathemics deint mee met de branding van de zee.

In het emotioneel geladen ballade Hard Time Friend  en een swingend Time To Remember  klinkt de  blues en soul van Chicago waar de thuishaven van de muzikan, sterk door. Bij de galmende gitaren van de titeltrack ontrollen zich panoramische vergezichten van uitgestrekte ongerepte landschappen.

Als Diane Christiansen, die de prachtige hoesillustratie aanleverde even de studio binnenloopt, resulteert dat in We Are Walking In A Forest een sober, bloedmooi dromerig akoestisch duet. Het is overigens de  enige vocale passage die niet afkomstig is van Dawson.  Als je weet dat die bovendien voor nagenoeg de integrale instrumentatie op dit album tekent, is het nog beschamender dat deze  getalenteerde en bevlogen singer-songwriter zo weinig aandacht krijgt met zijn solowerk.