Steve Brooks belandt zo’n vijfentwintig jaar geleden vanuit Houston in Austin  waar hij een bestaan als als schrijver en freelance journalist opbouwt, vaardigheden die ongetwijfeld van pas komen bij zijn verhalend songwerk. Dat songwerk leunt nauw aan bij de Texaanse troubadourstraditie. In het verleden werkten muzikanten als Danny Santos, Christine Albert & Chris Gage en Said Cleaves wel eens samen met Steve Brooks of bladerden in zijn catalogus. Op zijn vijfde langspeler  verzamelt Brooks twaalf songs die hij muzikaal uitwerkt met de hulp van zijn co –producer en multi-instrumentalist Jeffrey Tveraas, op zowat drie vierde van de tracks zorgt Jessica Shepherd voor de harmoniezang.

I’ll take You Home is  een nostalgische terugblik naar de jaren in Austin, een wat feller rockend Still Got a Little Wild in Me gaat nog wat verder terug in de tijd en verwijst naar het roekeloos bestaan dat Brooks als jonge muzikant leidde. Ondersteunt door banjopicker Eddie Collins zoekt de afsluiter  I’ll Pretend to Be Your Prince de bluegrassroots op. Yoga Lady is een jodelende western swing in duet met Shepherd die op aanstekelijke fiddletonen van Darcie Deaville draaft.  Don’t Tell me I’m Obselete situeert zich eveneens nadrukkelijk in cowboyland met  huppelende ritmiek en Telecastertwang zoals die  bij  ‘The man in Black wel eens opduikt.

Als singer songwriter ontkom je niet aan de invloed van de pioniers, in Austin Foud klinken naast Dylan ook duidelijk invloeden van Guy Clark door en. In dit geval een welgemeend compliment voor deze Texaanse muzikant die op zijn bescheiden manier eveneens imponeert met persoonlijke ontboezemingen in  Haunted Heart en  King Of My World . Steve Brooks is nog lang niet uitgezongen, hij  verkondigt het zelf in het door orgel aangedreven The Best is Yet to Come. Het lijkt onwaarschijnlijk dat de kranige grijsaard nog een solo -carrière ambieert  maar  zolang  er songmateriaal van dit niveau  opduikt …