De kortstondige Pavement-reünie ligt nog vrij vers in het geheugen maar Stephen Malkmus is alweer in het nieuws met een ander wapenfeit: het vijfde album van The Jicks. Samen met producer – en goede bekende – Beck werkte Malkmus met Mirror Traffic bewust naar een lichtvoetig album waar melodie en lekkere riffjes en licks de boventoon voeren. De geest van de latere Pavement waart flink rond op dit album en dat is stiekem best lekker, zeker als je Malkmus na 1999 uit het oog mocht zijn verloren.

Wie dacht dat Malkmus met het verstrijken der jaren bedachtzamer en coherenter zou schrijven, komt bedrogen uit. “I caught you streaking in your Birkenstocks”, zingt hij in het nummer Tigers, en dan is het album nog geen halve minuut op gang. Het akoestische, lome No One Is wordt opgesierd door koper en piano en is tijdloze zomeravondmuziek. Hier echter ook weer een tekstuele rariteiten zoals “Sit-ups are so bourgeoisie”. Malkmus de tekstschrijver is nog steeds een adept van het ‘ongefilterde bewustzijn’. Vandaar ook dat er plaats is voor teksten als “What the senator wants is a blow-job”, op het wat meer hitgevoelige, uptempo Senator.

De gitarist Malkmus bijt hier en daar lekker van zich af. In Brain Gallop soleert hij als een krautrocker en het loom golvende, eigenwijs gezongen Share The Red bestaat voor een flink hap uit het typische Malkmus-snarengefröbel dat voor vele gitaristen een klap in het gezicht zal zijn.

Mirror Traffic is natuurlijk geen solo-album, we hebben het hier over een volwaardige band, een band die tegen het einde van de plaat met Forever 28 nog even een kleurrijk rammel- en stuiterpoppareltje neerlegt, compleet met heerlijke vrouwelijke achtergrondzang.

Met Mirror Traffic leveren Stephen Malkmus and the Jicks een fijne indiepopplaat voor de nazomer af. Een plaat die muzikaal weliswaar aardig binnen de lijntjes kleurt maar die door de variatie in tempo en sfeer toch weer erg genietbaar is. En de teksten doen de rest, laat dat maar aan frontman Stephen Malkmus over.