×

Recensie

Pop

07 april 2015

Stéphanie Blanchoud – Les Beaux

Lex Beaux Jours

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: V2 Records

Lex Beaux Jours Stéphanie Blanchoud Pop 3.5 Stéphanie Blanchoud – Les Beaux Jours Written in Music https://writteninmusic.com

Het Franse taalgebied is schier eindeloos. Van Acadië in Canada, via België en Frankrijk naar de Zwitserse Alpen. Overal hoor je de prachtige taal gesproken en gezongen. Niet zelden in chansons en, als het om dameszang gaat, treffen we meer dan eens fluistermeisjes die het vooral van hun zwoele stemgeluid dienen te hebben. De stem van Stéphanie Blanchoud kan, in positieve zin, die fluisterkant benaderen. Warm, omfloerst klinkt ze dan. Tegelijk hoor je aan de opbouw van de nummers dat Stéphanie er niet is om je weg te laten zwijmelen bij kaarslicht en bij haar stem. Dat doet ze net zo min of net zo veel als Heather Nova.

Stéphanie, Zwitsers van geboorte en inmiddels woonachtig in België, zet haar stem in in twaalf liedjes die vanwege hun instrumentatie zo weggeslopen hadden kunnen zijn uit het Canadese Acadië, waar de bevolking overwegend Frans van afkomst is. Waarom de link naar Acadië? Er is een onmiskenbaar Americana tintje aan een aantal nummers en de nummers worden zowel in het Frans als in het Engels gezongen. De instrumentatie heeft steeds dat authentieke en warme karakter, waarin piano, gitaar en vooral ook de (contra-)bas een centrale rol spelen.

Sommige nummers zo opgebouwd dat ze uit het songbook van de al eerder genoemde Heather Nova hadden kunnen komen, de gitaar soms bezwerend, dan weer zwevend door de nummers, andere weer roepen een sfeer en stemming op, soms juist ook in speelsheid, die we kennen van Ozark Henry kennen. Het titelnummer ademt een dergelijke sfeer. Dan is er ook nog eerste single Décor die Stéphanie zingt met de Vlaamse zanger Daan en dat door de duetvorm ook doet denken aan het recente studio-album van Piet Goddaer. Laat het wel zijn, dat mag een compliment genoemd worden.

Stéphanie heeft nummers geschreven die een mooie mix vormen van pop, blues, jazz en folk en die haar stem volledig de ruimte geven. Daarbij worden zeker de instrumentalisten niet in de schaduw gezet. Bas, gitaar, slagwerk, piano en, waar van toepassing de overige instrumenten, komen uiterst goed naar voren in de productie van Marcello Guiliani. Een nummer als All Be Fine illustreert dat zeer fraai.

Een sterke instrumentale basis met bovenal de stem van Stéphanie die je warm tegemoet treedt in twaalf uiteenlopende nummers. Het is niet het eerste album van de Zwitserse die eveneens acteert en schrijft maar met dit album zou haar internationale doorbraak wel eens kunnen bewerkstelligen. Lentezonnetje, een terrasje en op de achtergrond klinkt de muziek van Stéphanie en je zweeft zo weg. Of juist luisterend met de hoofdtelefoon omdat de nummers meer in zich hebben dan je bij eerste beluistering misschien denkt. Een verrassend album dat het verdient meerdere keren beluisterd te worden.



  1. Réponds-moi
  2. Tout au bout du monde
  3. A quoi ça rime
  4. Up and Down
  5. Décor
  6. All Be Fine
  7. Les beaux jours
  8. Perdre la douleur
  9. Mes bonnes manières
  10. Together
  11. Sentimentale
  12. Déjà ça