De piano geeft als instrument zijnde waarschijnlijk het beste dat huiselijke gevoel weer. Een in de donkere hoek van de knusse huiskamer opgesteld veredeld meubelstuk, stilletjes afwachtend, en pas in actie komen als de toetsen bespeeld worden. Een deel van het gezin, te vergelijken met een trouwe viervoeter die wakend alles in de gaten houdt. Dan gaat er van de gitaar eerder een stoere uitstraling uit, is hij amicaal en heeft er minder moeite mee om in ander vreemd gezelschap te verkeren. Ook staat deze aan het bruisende adolescentenleven, de stille observerende getuige in een studentenflatje gelijk. De piano is vrouwelijk zacht, de gitaar mannelijk gehard. De zweverige Beware of the Dogs indie popplaat is een tikkeltje speelser rebelser dan het meer ingetogen Flood. Stella Donnelly heeft haar avontuurlijke bestaan voor zekerheid en stabiliteit verruild.

Het ontnuchterende Flood is niet zozeer een pianoplaat, al kiest de Australische singer-songwriter wel voor een andere aanpak van liedjes schrijven. Tijdens de lockdown wordt er geadviseerd om thuis aan de slag te gaan. Alleen neemt Stella Donnelly niet achter een bureau plaats, maar kiest deze zangeres dus voor de piano, het blijft werk. Men vergeet al snel dat het muzikantenbestaan ook een heuse baan is, en dat er uiteindelijk geld in het laadje moet komen. Is het duidelijk uitgesproken Beware of the Dogs waarschuwingsbord een voorbode voor die diepere onvoorspelbare dreiging van Flood? Misschien wel.

Lungs staat daar nog ver boven, Stella Donnelly kiest voor een heldere discosound om de erbarmelijke leefsituatie van een uitgeprocedeerd gezin kracht bij te zetten. Persona non grata, niet meer welkom in de maatschappij. Dans om te vergeten, in dit leven is er voor de confrontatie van andermans ellende geen plaats meer. Het vrouwelijk verhalende How Was Your Day? heeft een heerlijke new wave twist. De saaie disinteresse vermoeidheid zit hem in die standaard nietszeggende zin. Wil je daadwerkelijk weten hoe een ander zijn of haar dag beleeft? Boeit het allemaal wel? De dromerige Restricted Account seventies sound zoekt tevens dat wegebbende contact op. Dat hier een ziekelijk stalkend social media verhaal achter schuilt is niet direct zichtbaar.

Amper het hoofd boven water houden in het huishoudelijke geweld van de traag melodieuze Underwater tragiek en de gedesillusioneerde prestatiedrang van het jazzsoul blazende Medals. Stella Donnelly legt haar vinger wel op de pijnlijke maatschappelijke drukplekken. Persoonlijk in het egocentrische zelfbeeld van het uptempo Cold, de aftakeling van haar door Parkinson gediagnosticeerde moeder in de Move Me powerpop, en het definitieve dempende Oh My My My afscheid van haar oma. De instrumentatie van het naar de zekerheid van haar familie verlangende This week roept herinneringen aan het populaire jaren tachtig geluid van Talk Talk op. Dan word je inderdaad steeds sneller oud en ervaringsrijker, dus dat Flood stukken volwassener dan de Beware of the Dogs voorganger klinkt valt hierdoor wel te verklaren. Het blijven echter liedjes met een zuurbijtende appeltjeszoetigheid, vriendelijk schattig uitgevoerd.