Heerlijk trio toch dat Steiger. Vanaf hun allereerste muzikale uitingen is de band op ontdekkingstocht door een muzieklandschap waar geen grenzen in lijken te liggen. Ook hun nieuwe, vijf composities tellende, Brick Smoke Basement EP heeft een onvoorspelbaarheid en avontuurlijkheid die uitermate intrigeert.

Pianist Gilles Vandecaveye-Pinoy, bassist Kobe Boon en drummer Simon Ramam kregen van Flagey in Brussel, Vooruit in Gent en deSingel in Antwerpen de mogelijkheid nieuwe muzikale wegen uit te proberen en vroegen daarbij de Australische componist, improvisator en producer Joe Talia muzikaal met hen mee te denken.

De nieuwe stappen die ze maken na hun volop geprezen tweede album Give Space (2018) zijn opzienbarend. Natuurlijk was Vandecaveye-Pinoy al bepaald niet vies van andere geluiden als die uit de piano komen maar het zo optimaal gebruik maken van harpsichord en synthesizers naast piano maakt hun nieuwe EP een nog grotere belevenis dan we hadden kunnen verwachten.

Gelijk al met de naar de titel van de EP genoemde opener Brick Smoke Basement wordt duidelijk dat het trio weer vol voor het avontuur gaat met bovenop een voortvarend kwastend ritme met brushes gespeeld, losse baslijnen en heerlijk misleidende klanken vanuit de buik van de vleugel. Op de vervolgtrack Malinka klinken de toetsen al net mysterieus en uitdagend, maar vergezeld van contrabas en fijne drums ook wat aardser, al trekt het duistere middenstuk van weer volledig een andere nog niet ontdekte wereld in.

No Blame trekt dan weer optimaal de vervreemding in met zijn onverklaarbare geluids-en-elektronica klanken voordat prachtig pianospel daar overheen de warmte in de verkilde ruimte opvult. Ook Dark Days heeft de piano wat frontaler in de mix zitten naast eerst strijkende dan weer duwende bas en lekker vrij en voortstuwend drumwerk, maar ook hier blijven achtergrondklanken een groot aandeel in de compositie. De levert de meest fascinerende track van de EP op, die naar een heerlijk vette climax wordt opgestuurd. Prachtig.

Als de EP met Aimé, een door orgel frontaal ingevulde compositie die alle melancholieke registers bespeelt en ene lekker diepe bas daaronder, weten we dat dit trio wederom onversneden muzikale ambitie met ongebreideld plezier om avontuurlijke muziek te maken op een volledig organische manier heeft te weten combineren.

De Brick Stone Basement EP bewijst eens te meer het prachtige uitgangspunt van zovele Vlaamse bands dat avontuur immer spannendere muziek oplevert. De EP doet zeer uitkijken naar het nieuwe Steiger album dat voor volgend voorjaar op de planning staat.