De Amerikaanse jamrockband State Radio heeft na meer dan drie jaar stilte een nieuw studioalbum uit, getiteld Rabbit Inn Rebellion. Zanger en gitarist Chad Stokes Urmston (eerder lid van Dispatch), bassist Chuck Fay en drummer Mike Najarian klinken op deze plaat weer heerlijke urgent en energiek. Wat opvalt is dat er nauwelijks ska- of reggae-invloeden op staan, in tegenstelling tot op hun vorige platen. Rabbit Inn Rebellion bevat rauwe rockliedjes, met weinig opschmuck.

De opener H.A.C.K.I.N. (Yeah Man) blijft lekker hangen dankzij de tekst: “Yeah Man, I don’t like what you offer, I don’t like what you offer”) en ook de overige nummers zijn stuk voor stuk potentiële meezingers. Freckled Mary heeft wat weg van Knights Of Bostonia van vorige album Let It Go, folkrock à la Dropkick Murphys.

Rabbit Inn Rebellion is wat heet een conceptalbum. Alle songs gaan over de wereld en hoe hij beleefd wordt door de bandleden en dan vooral Stokes. Hij reisde met zijn broer Willy per goederentrein kriskras door het land om “verhalen op te pikken”. Ultieme popsong Adelaide gaat over de liefde tussen Willy en Adelaide, die elkaar onderweg ontmoetten. Helaas kwam er ook een einde aan. Waar Willy een meisje vond, vond Chad een hond, genaamd Lefty. Zijn liefde op vier poten wordt bezongen in Desert Queen. Take Cover gaat over een duistere wereld waarin een oneindige oorlog woed. Stokes zingt zo passioneel e gepijnigd dat het lijkt of hij één van de bewoners van de dystopia (tegenovergestelde van utopia) is.

De maatschappelijke betrokkenheid is niet alleen hoorbaar in de muziek, maar de State Radio heeft ook een eigen stichting, Calling All Crows, bedoeld om bands en fans in beweging te brengen om bij verandering in de wereld te brengen. De band ontmoet fans die hun albums kopen en steunt in ruil daarvoor lokale projecten in de toursteden. Ook werkt State Radio samen met Amnesty International en Oxfam America. Zo heeft Calling All Crows sinds de oprichting in 2008 al 250.000 dollar opgebracht om vrouwen in Sudan en Afghanistan te ondersteunen.

De band hoopt met hun “meest urgente plaat tot nu toe” een metaforische kaars die licht schijnt op de donker geworden aarde. Met rauwe songs als State Of Georgia en gevoelige liedjes als The Bridge Is Burning moet dat toch lukken.