Met Staub maakt de Duitse Wolfram Spyra zijn debuut op het jonge Butterly Collectors en komt gelijk met het beste album dat hij in jaren maakte. Misschien is het zelfs wel zijn beste album sinds zijn debuut Homelistening Is Killing Clubs (1995).

Staub is een geweldige collectie lang gerekte composities die vooral door het voorname gebruik van de Juno 6 hun eigenwijze sound hebben gekregen. Voor het album ging Staub terug naar de muziek waar voor hem alles mee begon. Na in 20 jaar 15 albums te hebben gemaakt en heel veel te hebben rondgereisd nam hij de afgelopen 3 jaren de tijd eens wat langer in Engeland, Amerika, Polen, Oekraïne en uiteindelijk ook in zijn huis in Duitsland te verblijven en daar rustig aan nieuwe muziek te werken. Daar (her)ontdekte hij de Juno 6 en het geweldige geluid waarmee hij nu composities kon maken.

Het geluid inspireerde hem om met Staub echt een ander album te maken. Het album heeft absoluut een oude klank, een sound die vergelijkbaar is met het oude elektronische werk, heeft overduidelijke linken met de muziek van zowel Kraftwerk als Klaus Schultze, maar kent daarnaast weldadige soundscapes die heel erg van nu zijn. De composities bouwen rustig laag over laag op en creëren daarmee een vervreemdende tegelijk verlichtende sfeer.

De dromerige, relaxte en tegelijk warme klanken van de tracks roepen tevens een sfeer op die de stilte van de nacht, en vooral de prachtige stilte van een stad in de nacht, weergeven. Niet verwonderlijk als je weet dat Spyra (hij woonde tijdens het opnemen van het album achtereenvolgens in Berlijn, Warsau, Uzhgorod en Keulen) vaak pas aan het werk ging als zijn stadgenoten hun bed opzochten.