×

Recensie

Alternative

26 april 2018

Speedy Ortiz – Twerp

Twep Verse

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Carpark

Twep Verse Speedy Ortiz Alternative 3 Speedy Ortiz – Twerp Verse Written in Music https://writteninmusic.com

Naar het schijnt had Sadie Dupuis een heel album vol liefdesliedjes klaar voor haar rockband Speedy Ortiz. “Hè, gadver”,  hoor ik je denken. Maar geef toe, als er één band is die enkel nog leuker kan klinken door een flinke dosis liefde, -positieve energie en –vrolijkheid dan is het Speedy Ortiz wel. Maar plots stond haar hoofd er niet meer naar, meer gevuld met donkere gedachtes van woede, verwarring en teleurstelling. In Lean In When I Suffer is daar al de eerste paniekaanval en niemand om haar te helpen, vooral niet de personen waar ze op rekent. Balen! Al snel gaat het van kwaad naar erger als in Villain haar ervaringen rond seksuele intimidatie aan het licht komen en de schok is groot:
“I want to know what kind of porn you like
I want to know what kind of porn you like”
He asks me these questions
Did he earn the right?
No way”

Muzikaal gaat Speedy Ortiz deels op dezelfde voet verder als ze gebleven waren. Namelijk het maken van aanstekelijke 90’s-Getinte rock met vette riffs en springerige refreintjes. Dupuis zingt nog steeds met de riffs mee, dat is ook nog steeds aanstekelijk. De invloed van psychedelische effecten en een spookachtige sfeer is echter wat groter geworden en ook synths duiken vaker op. Een verandering die ook al merkbaar is op Dupuis vorig jaar uitgekomen soloalbum Slugger. Deze soms donkere sfeer past wel bij de zwaardere thematiek van de teksten.

Toch werkt het als geheel niet helemaal. We horen songs die vooral muzikaal te onrustig zijn. Die onrust valt wederom weer goed te lijmen met de teksten, maar het is helaas wel een wat irriterende luisterervaring geworden daardoor. Daarnaast zijn de teksten wel zwaar, maar klinkt het eerder vlak of afgestompt. We weten dat alle emoties er zijn door het lezen van de lyrics, maar we horen geen echte woede, geen pijn of verdriet. Het wordt op diezelfde vlakke, toch bijna opgewekte toon, gezongen en gespeeld  als hun vrolijkere liedjes.  Zo leveren Dupuis en haar band hier vooral een dapper statement af.  Een zeer persoonlijk dagboek, zonder de nodige emotionele diepgang. Wat overblijft is de aanstekelijkheid. Altijd weer die aanstekelijkheid….

Naar het schijnt had Sadie Dupuis een heel album vol liefdesliedjes klaar voor haar rockband Speedy Ortiz. “Hè, gadver”,  hoor ik je denken. Maar geef toe, als er één band is die enkel nog leuker kan klinken door een flinke dosis liefde, -positieve energie en –vrolijkheid dan is het Speedy Ortiz wel. Maar plots stond haar hoofd er niet meer naar, meer gevuld met donkere gedachtes van woede, verwarring en teleurstelling. In Lean In When I Suffer is daar al de eerste paniekaanval en niemand om haar te helpen, vooral niet de personen waar ze op rekent. Balen! Al snel gaat het van kwaad naar erger als in Villain haar ervaringen rond seksuele intimidatie aan het licht komen en de schok is groot:
“I want to know what kind of porn you like
I want to know what kind of porn you like”
He asks me these questions
Did he earn the right?
No way”

Muzikaal gaat Speedy Ortiz deels op dezelfde voet verder als ze gebleven waren. Namelijk het maken van aanstekelijke 90’s-Getinte rock met vette riffs en springerige refreintjes. Dupuis zingt nog steeds met de riffs mee, dat is ook nog steeds aanstekelijk. De invloed van psychedelische effecten en een spookachtige sfeer is echter wat groter geworden en ook synths duiken vaker op. Een verandering die ook al merkbaar is op Dupuis vorig jaar uitgekomen soloalbum Slugger. Deze soms donkere sfeer past wel bij de zwaardere thematiek van de teksten.

Toch werkt het als geheel niet helemaal. We horen songs die vooral muzikaal te onrustig zijn. Die onrust valt wederom weer goed te lijmen met de teksten, maar het is helaas wel een wat irriterende luisterervaring geworden daardoor. Daarnaast zijn de teksten wel zwaar, maar klinkt het eerder vlak of afgestompt. We weten dat alle emoties er zijn door het lezen van de lyrics, maar we horen geen echte woede, geen pijn of verdriet. Het wordt op diezelfde vlakke, toch bijna opgewekte toon, gezongen en gespeeld als hun vrolijkere liedjes. Zo leveren Dupuis en haar band hier vooral een dapper statement af. Een zeer persoonlijk dagboek, zonder de nodige emotionele diepgang. Wat overblijft is de aanstekelijkheid. Altijd weer die aanstekelijkheid….



  1. Buck Me Off
  2. Lean In When I Suffer
  3. Lucky 88
  4. Can I Kiss You?
  5. Backslidin'
  6. Villain
  7. I'm Blessed
  8. Sport Death
  9. Alone With Girls
  10. Moving In
  11. You Hate The Title