Sommige dingen zullen nooit veranderen. De ene keer is dat jammer, de andere keer is dat erg prettig. En ja u voelt hem vast al aankomen, dat laatste geldt voor Pills And Ammo, het nieuwe album van Southside Johnny And The Asbury Jukes.

Voor de niet-kenner, Southside Johnny and the Asbury Jukes werd opgericht in 1974 door zanger John Lyon en gitarist Steve Van Zandt. Inderdaad, die Van Zandt, ook wel Little Steven genoemd, die in 1975 verkaste naar de E Street Band van Bruce Springsteen. Waarmee direct een belangrijke vergelijking is gemaakt: beide bands komen uit dezelfde New Jersey scene. Mocht je trouwens denken dat de overstap van Van Zandt ten koste ging van de onderlinge verhoudingen, nee hoor. Sterker nog, hij bleef schrijven voor Southside Johnny en in de loop der jaren waren er nog meer onderlinge uitwisselingen, bijvoorbeeld op Springsteens album Better Days uit 1991.

Het grote verschil tussen de twee zit hem toch met name in de grote aanwezigheid van R&B blazers bij The Asbury Jukes, waardoor je mag stellen dat ze meer soul hebben. En meer dan ooit kun je ook stellen dat Southside Johnny doorleefder klinkt. Tuurlijk, Springsteen kan ook klinken als goedwerkend schuurpapier, toch kan het nog beter. Dat bewees Lyon al op zijn vorige album, het waanzinnige Grapefruit Moon – The Songs From Tom Waits, nu doet hij het weer. Op die voorganger was hij overigens te horen zonder zijn Jukes, die zijn nu weer terug. En hoe!

De cd telt twaalf nummers, vanaf de eerste ram op het drumstel staat het als een huis. Wat een energie! Zelfs de paar meer rustige nummers geven je een soort muzikale duw in je rug, de uptempo nummers knallen helemaal. Je krijgt gewoon zin om een cabrio te kopen en te gaan cruisen.

Instrumentaal zit het geheel retestrak in elkaar: de blazers zijn telkens een aanvulling, nooit overbodig. Vooral op A Place Where I Can’t Be Found hoor je die meerwaarde, wat een prachtig nummer. Alsof je luistert naar een Stax plaat van ergens eind jaren 60. Ook de gitaren rocken ouderwets, op een aantal nummers (zoals op Cross That Line) komt een slideguitar tevoorschijn die doet denken aan Rory Gallagher in zijn topjaren.

De vraag die misschien opkomt “hoor je ook nog iets nieuws?” kan heel eerlijk met “nee!” worden beantwoord. Ja oke, de nummers zijn natuurlijk nieuw, maar verder is het allemaal wel bekend, het geluid kennen we. Toch is dat absoluut niet erg, Southside Johnny And The Asbury Jukes is één van die voorbeelden van wie je weet wat je krijgt en van wie je weet dat wát je krijgt ook goed is.

Wat ook goed is, we kunnen ze weer live bewonderen:
15 oktober – Paradiso (Amsterdam)
18 oktober – Oosterpoort (Groningen)