Peradam is alweer de vierde samenwerking van Soundwalk Collective en Patti Smith. In 2016 was er Killer Road, het eerbetoon aan Nico. In 2019 verschenen de eerste delen van de Perfect Vision trilogie: The Peyote Dance en Mummer Love. Het drieluik wordt nu gecompleteerd door Peradam.

De compositorische benadering van Soundwalk Collective is onconventioneel en combineert op eigen wijze antropologie, etnografie, geografie en psychologie met muziek en dicht- en vertelkunst. De trilogie Perfect Vision roept de sfeer op van spirituele, ‘heilige’ plekken die aangedaan werden door Franse schrijvers en dichters. Na de eerste twee werken, gewijd aan respectievelijk Antonin Artaud en Arthur Rimbaud, voert Peradam terug naar René Daumal en diens boek Le mont analogue (volledige Engelse titel Mount Analogue: A Novel of Symbolically Authentic Non-Euclidean Adventures in Mountain Climbing), dat postuum verscheen in 1952. Daumal, die een grote interesse had voor India en zichzelf Sanskriet had geleerd, beschreef in het boek een metafysische reis naar de ‘ultieme berg’, op zoek naar zingeving. Hij gebruikte het beeld van de steen Peradam als symbool voor verlichting, een bron van waarheid en kennis.

Soundwalk Collective trok naar Varanasi, de Himalaya en Rishikesh (waar The Beatles ooit verbleven) om buitenopnamen te maken. Het leidde tot negen, over het algemeen lange, stukken op dit album. Deze zijn, net als de voorgaande creaties van Soundwalk Collective en Patti Smith, indringend, meditatief en licht hypnotiserend. Sfeerscheppingen vol omgevingsgeluiden, stukken waarbij het gesproken woord van Smith dwingt tot aandacht en concentratie. Een reis die niet alleen naar India voert maar die ook het innerlijk onderzoekt.

Opener Nanda Devi is een sfeerstuk met bergwinden, de Ganges en mantra’s – we horen de oudere sherpa die Soundwalk Collective begeleidde in de bergen. Met Peradam stappen we verder: fraaie percussie, een sfeer van spirituele ontdekkingsreizen. Smith verschijnt ten tonele. De steen zal gevonden worden. ‘We have reached the unknown continent… Climb, climb, climb!’ De sfeer die de eerste tracks oproepen blijft over het hele album hangen: Tibetaanse snaar- en percussie-instrumenten, sitar, omgevingsgeluiden van mensen, vogels en honden en de woorden van Patti Smith. Titels als Knowledge Of The Self en Dawn In Rishikesh zijn natuurlijk veelzeggend. Op het meditatieve Spiritual Death neemt Smith je bij de hand, op weg naar absolute reality.

The Four Cardinal Times is, mede dankzij de in elkaar verstrengelde stemmen van Charlotte Gainsbourg en Smith, als een poëtische koortsdroom. Het confronterende Vera (verwijzend naar de vrouw van René Daumal) komt over als een oprechte zelfanalyse, gericht aan Vera, en is even mooi als indringend. Het afsluitende The Rat vormt zich halverwege om naar een uptempo lied. Dat is even wennen in deze context van gesproken woord, maar als subtiele climax op het einde van het album is het niet misplaatst. Hiermee komt dan ook tevens een einde aan het drieluik Perfect Vision, drie albums vol levende kunst die open staat voor de meest uiteenlopende interpretaties; stukken die voor sommigen diepreikende ervaringen opleveren en voor anderen vooral fraaie, niet-westerse ambientklanken betekenen. Hoe dan ook, de sfeerrijke, liefdevolle en zuiverende sfeerscheppingen van Soundwalk Collective en Patti Smith zetten keer op keer de tijd even stil, waarbij de alledaagse hectiek vervaagt.