We Sold Our Soul To Metal. Prachtig die openingstrack van het 10e Soulfly album. Ik geloof graag dat Max Cavalera zijn ziel heeft verkocht. Misschien heeft de duivel hem wel opdracht gegeven om 666 albums af te leveren, want hij is aardig op weg. Het laatste Soulfly album is amper 2 jaar uit en het laatste Cavalera Conspiracy album nog geen jaar. En ook Killer Be Killed kwam in 2014 uit. Ik bedoel maar.

Dat Archangel qua hoes verreweg boven alle andere hoezen van Soulfly uitsteekt is alvast het eerste pluspuntje. Dan moet je ‘m wel op vinyl aanschaffen. En dat kost wel weer wat, zeker als je bedenkt dat het album maar krap aan zo’n 36 minuutjes klokt. Maar die 36 minuten bulderen dan wel weer aan 1 stuk door. Allemachtig, de 10 songs zijn zeker geen zachtzinnige deuntjes. Het lijkt wel of Max met de jaren bozer gaat klinken en Archangel is daar zeker een bewijs van. Er is geen rustpunt te vinden. De bijbelse thematiek is verder doorgevoerd dan de hoes en albumtitel alleen. Titels als Sodomites, Bethlehems Blood en Ishtar Rising zeggen genoeg. Ook het gebruik van koren levert een bijdrage aan de thematiek en werkt uitstekend. Maar de niet-aflatende woede uitbarstingen vermoeien ook wat. Ik heb het gevoel dat Max er sowieso wel 100 riffs per dag uit poept, maar dat levert niet alleen maar killers op.

De titeltrack en We Sold Our Souls To Metal zijn prima songs met een hoofdrol voor het gitaarwerk van Marc Rizzo. In Bethlehem Blood werken de blaasinstrumenten heel goed. Die trekken de song omhoog. Maar Live Life Hard (met Matt Young van het Australische King Parrot), Titans en Shamash klinken toch wat gewoontjes.

De mokerslag wordt aan het einde nog even uitgedeeld. De eerste 1,5 minuut van Mother Of Dragons neigt naar razendsnelle deathmetal om daarna langzaam uit te buiken waarbij Rizzo weer even alle vrijheid krijgt.