Solace
A.D.
Solace komt uit New Jersey en stond in 2006 al op het Roadburn festival. Tot op heden heeft de band twee albums afgeleverd en zijn ze vooral bekend in de stoner scene. De band spreekt dat label echter tegen en ziet zichzelf meer als een metal band en dat is iets waar ik ze helemaal gelijk in moet geven als ik afga op dit album.
A.D. is hun debuut op het befaamde Smallstone label en hun eerste in zeven jaar! Deze lange tijd schijnt volledig aan de band te liggen, ze werden al in 2007 getekend door Smallstone, maar hebben een hele reeks personele wisselingen achter de rug. In ieder geval lijkt de tijd goed besteed te zijn geweest want A.D. is een weergaloze plaat geworden die een band laat horen die vroege jaren ’80 metal met 70-ies hardrock vermengt. De jaren ’70 hardrock invloeden zitten met name in de grooves van de band en in de vocalen van frontman Jason. De jaren ’80 metal is te horen in alle geweldige gitaarsolo’s die het album rijk is.
Als je de zeven jaar wachten in acht neemt, dan klinkt The Disillusioned Prophet als een soort van opluchting. Of alles eruit komt. Met een gigantische dosis aan agressie donderen de eerste riffs over de luisteraar heen terwijl Jason alles van zich afschreeuwt, maar al snel komen daar ook de harmonie vocalen, geweldige Iron Maiden achtige breaks en trommelvlies scheurende solo’s. Dan volgen The Immortal, The Dead and The Nothing en Six Years Trainwreck en die klinken net zoals de titels doen vermoeden en denderen voort in een alles verslindende metalen storm. Za Gamman doet de stoner gemoederen goed. Een heerlijk loom groovende bluesrock track. Vlak voor het einde van het album stapt de band zelfs met twee benen in de hardcore middels het bikkelharde en ultra snelle The Skull Of The Head Of A Man om vervolgens naar een meer dan 9 minuten finale toe te werken in de vorm van From Below.
Het is moeilijk om te zeggen dat een album het zeven jaar wachten waard is geweest. Ongetwijfeld zal de band niet al die zeven jaar aan dit album hebben gewerkt, maar in ieder geval hebben ze een plaat afgeleverd die van begin tot eind een orgasme moet opleveren voor iedere rock liefhebber. Het is een full on heavy cd geworden van een band die weinig ruimte laat aan alles wat niet als een gitaar klinkt.