Het tweede album van het Nederlandse trio Snowapple mocht rekenen op een enthousiaste ontvangst in Engeland en het vasteland van Europa. Op Illusion brengt Snowapple fraaie, vaak driestemmige zang die omringd wordt door een groot aantal verschillende instrumenten. De soms vederlichte dan weer expressieve, akoestisch getinte songs van het drietal laten goed horen dat de dames muzikaal de nodige bagage hebben. Folk, opera, jazz en pop sijpelen door in de verfijnde, originele muziek van Snowapple.

California kent een intrigerende tekst die tegen een achtergrond van opvallende percussie een bijzonder nummer oplevert: ‘Take me to the tree house where the peacocks live and where they commit suicide…’ en ‘I’ve been through the desert on a mule named Rock-‘n-roll’, horen we. De titelsong van het album, even verderop, is een mooie, bijna gewijde, mix van ambient en (oude) folk.

Snowapple brengt hier en daar zeker variatie aan in het repertoire: Sleep bijvoorbeeld is wat speelser en kent een vleugje jazz. Namen als Fay Lovsky en Nits schieten even door het hoofd maar Snowapple opereert in ijlere sferen. Een heldere piano geeft extra cachet. Op het meer poppy Vagabond gaat Snowapple een paar keer beheerst in galop om weer in verheven sferen te eindigen. Evil Wizard is dramatischer, met banjo, viool, koper en zang die van folk naar opera schiet. Een fraaie Snowapple-staalkaart.

Zoals gezegd is Snowapple buiten de grenzen al aardig populair. Sterker nog: de band toert in maart door de VS en in april door Mexico. Als de band het unieke geluid op Illusion een goede live-dimensie kan geven dan zullen er nog veel fans bijkomen.