All That Glue is een terugblik op zes jaar Sleaford Mods en is opgedragen aan ‘all wankers that was down from day one’. Dit retrospectief begint in feite bij de periode dat Jason Williamson (words) serieus begon samen te werken met Andrew Fearn (music). Sleaford Mods bestond al sinds 2007, maar vanaf 2013 begonnen Williamson en Fearn pas echt naam te maken.

In het boekje bij de dubbelelpee, die op goudkleurig en wit vinyl verschijnt, haalt de band een aantal cruciale momenten aan, waaronder de eerste trip naar het vasteland van Europa (België), de cruciale recensies in Wire Magazine, optredens op Glastonbury en bij Jools Holland en het succes van het album Eton Alive in 2019. Die plaat bracht de Mods in de top 10 van de Britse album charts en op nummer 1 in de Britse vinyl charts.

All That Glue is een aanstekelijke, vaak grimmige maar soms ook amusante verzameling van ‘crowd pleasers, B-sides, unheard tracks and rarities’. Geagiteerde Do It Yourself electropostpunk met de onontkoombare verbale oorwassingen in East Midland accent van Jason Williamson. De ruwste grofheid komt van in your face tracks als McFlurry, dat doet denken aan de ruwe postpunk van Warsaw, en Fizzy, dat gaat over dead end jobs en onuitstaanbare managers (‘Fizz-ayyy!’). Het zijn tracks van het album Austerity Dogs, het album uit 2013 dat Sleaford Mods op de kaart zette.

Op latere albums als English Tapas en Eton Alive klonk de band wat minder ruw, al was de impact er niet minder om. Sleaford Mods bleef confronteren. Tracks als B.H.S., OBCT en When You Come Up To Me laten dit horen. Op de laatste waagt Williamson zich zelfs aan een voordracht die richting zingen gaat.

Sleaford Mods weet met minimale middelen al jarenlang indruk te maken. Fearn en Williamson zijn geagiteerde vertegenwoordigers van de working class, gasten met een mening die geheid wat terugroepen. En hoe. Op Rich List: ‘The rich list getting’ bigger, they know how to rub it in / The papers they should take the piss / But instead they just join in’. Op Jolly Fucker: ‘Two-pint buzz, and loads of office turds push in, don’t push me / I was here first you cunt / Can’t you fuckin’ see?’

Jobseeker is een populaire track die voorheen alleen op een singlesverzamelaar te vinden was. De teaser voor deze dubbelaar is Second, een track die ook uit 1978 had kunnen stemmen. Met zowaar wat melodie. Sleaford Mods houdt dus nog steeds vast aan het even indringende als rudimentaire elektronische postpunkgeluid. En dat gaat eigenlijk nooit vervelen. Het zal het gif in de band wel zijn dat daarvoor zorgt. En de effectieve muzikale begeleiding doet de rest: Tweet Tweet Tweet draagt een spookachtige dimensie die je niet vaak hoort bij de Mods. Het niet eerder uitgebrachte Blog Maggot moet het juist weer hebben van een lekkere mid-tempo groove.

All That Glue is een knetterende collectie van bekender en minder bekend werk, een eigenzinnige verzamelaar die zowel de ingewijden als de nieuwkomers zal boeien. Een plaat vol ouderwetse, compromisloze punkenergie van een band die nog jaren meekan.