×

Recensie

Rock

15 september 2014

Slash feat. Myles Kennedy & The Conspirators

World On Fire

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Roadrunner Records

World On Fire Slash Rock 3.5 Slash feat. Myles Kennedy & The Conspirators – World On Fire Written in Music https://writteninmusic.com

“Schrijven is schrappen,” zei Harry Mulish. Dat adagium zou niet louter voor auteurs moeten gelden, maar ook voor muzikanten want kwantiteit komt de kwaliteit meestal niet ten goede. Dat geldt zowel voor de lengte van bepaalde composities (hallo Metallica, Iron Maiden en Machine Head), maar ook voor de hoeveelheid liedjes op een album. Dat laatste geldt voor het nieuwe album van Slash en co, want met 17 liedjes is World On Fire veel te lang. Als de krullenbol de vijf minste liedjes had weggelaten was het album een stuk sterker en consistenter geweest.

Slash’ derde langspeler (of eigenlijk vijfde als je de twee albums van Slash’ Snakepit meetelt) is eigenlijk weer een heel voorspelbare plaat: stampende hardrock met een beukende ritmesectie, een bombastische productie en goede gitaarsolo’s. World On Fire gaat verder waar Apocalyptic Love ophield. Het lijstje met sterke punten en verbeterpunten is volledig identiek als de vorige keer. Slash’ zit in een productieve periode want deze zeventien liedjes componeerde hij ook de soundtrack voor de film Nothing Left To Fear. Uitschieters zijn Beneath The Savage Sun en Bent To Fly eruit springen omdat het arrangement afwijkt van de standaardformule waartoe Slash zich beperkt. Ook het instrumentaaltje Safari Inn is uitstekend. Zijn band is op zijn best tijdens als een swingende groove uit de hoge hoed getoverd wordt zoals op Wicked Stone (had zo op een GNR plaat gekund), Shadow Life en Iris Of The Storm. Helaas zijn er ook tal van composities waarop we weinig bijzonders horen zoals op Automatic Overdrive, Too Far Gone en Withered Delilah. Het grootste bezwaar zijn toch weer de vocalen van Myles Kennedy. De man van Alter Bridge heeft een geweldige stem, maar gebruikt die altijd op dezelfde, galmende wijze en varieert eigenlijk niet. Nooit eens een bijzondere klemtoon, een agressieve ondertoon, een grom, brul of boze schreeuw. Kennedy denkt blijkbaar altijd dat hij voor stadions staat te zingen en iedereen mee moet krijgen. Axl Rose mag dan als zanger niet in de schaduw van Kennedy kunnen staan, achter de microfoon kan hij veel verrassender, dreigender en agressiever uit de bocht komen. Wat dat betreft blijft het toch jammer dat een reünie van Guns N’ Roses voorlopig tot de onmogelijkheden behoort.

Op diverse internetfora wordt Slash als een groots gitarist beschouwd. Nu is hij geen Van Halen, Page, Blackmore, Vai, Satriani of Moore, maar mag ik de jongere generatie die hem zo hoog hebben zitten eens voorstellen om te luisteren naar onbekende goden als Rik Emmett van Triumph op bijvoorbeeld New York City Streets of Frank Marino op Ain’t Dead Yet. Het niveau dat deze Canadezen ten toon spreiden is toch wel van een andere orde dan de overigens zeer sympathieke Saul Hudson.

World On Fire zal het ongetwijfeld goed doen in de charts aangezien het album biedt waarop de meeste fans op hopen en Slash de enige overgebleven Gunner is die het goed doet. Adler en Stradlin presteren weinig noemenswaardig (verslaving?), McKagen maakt matige muziek en lijkt meer perspectief te hebben als zakenman en Axl heeft zich compleet vervreemd van de massa met zijn GNR 2.0.



  1. World On Fire
  2. Shadow Life
  3. Automatic Overdrive
  4. Wicked Stone
  5. 30 Years To Life
  6. Bent To Fly
  7. Stone Blind
  8. Too Far Gone
  9. Beneath The Savage Sun
  10. Withered Delilah
  11. Battleground
  12. Dirty Girl
  13. Iris Of The Storm
  14. Avalon
  15. The Dissident
  16. Safari Inn
  17. The Unholy