In de laatste paar symfonieën van de Russische componist Dmitri Sjostakovitsj vinden we een ongekende spanning en dramatiek terug. De enorm zware en donkere 13e en de tragi-komische 15e flankeren zijn fatalistisch dramatische 14e symfonie. Net als in zijn 13e symfonie bevat zijn 14e ook zang; Sjostakovitsj gebruikte teksten om zijn ideeën duidelijker over te brengen. Het onderwerp van zijn 14e symfonie is de dood in het algemeen en een vroege of onrechtvaardige dood in het bijzonder. Naast twee solisten bestaat de door Sjostakovitsj voorgeschreven bezetting uit een kamerorkest slechts bestaande uit strijkers en percussie. Hierdoor krijgen we niet het overdonderende geluid van een enorm symfonie orkest, maar een meer pakkende en intieme atmosfeer. Door de muziek en de teksten verwordt die intimiteit tot beklemming. De sfeer van deze symfonie is donker, dreigend en beangstigend.

24 november brengt Challenge Classics een opname uit van de 14e symfonie van Sjostakovitsj. De hierboven beschreven kenmerken worden perfect weergegeven door het Nederlands Kamerorkest onder leiding van Gordan Nikolić. Het orkest excelleert niet alleen in het spelen van de noten, maar ook de ruimte ertussen. Heel belangrijk in deze symfonie is de ruimtelijkheid van de muziek. De rusten zijn net zo belangrijk als het tempo. De percussie is ritmisch ongelofelijk sterk en de strijkers brengen de karakteristieken van de muziek prima tot uitdrukking.

Hoewel zijn uitspraak wel wat te wensen overlaat zingt de bas Thomas Oliemans zijn partijen erg mooi. Hij heeft een mooie donkere stem die zelfs in de lagere regionen krachtig blijft. Gal James is een heerlijke hysterische sopraan en legt veel dramatiek in haar zangstukken. Haar stemgeluid klinkt iets te schel voor de donkerte van dit werk, maar dat is slechts een kleinigheid. Beide solisten zorgen ervoor dat dit album een dikke aanrader is voor fans van de 14e symfonie!