Moritz Friedrich, beter bekend als Siriusmo, staat al jaren garant voor lekkere electro-house met een Frans tintje. De Berlijner maakte tot dusver één volwaardig album, Mosaik. Dat lijkt niet veel maar Siriusmo stelde daar vele ep’s en remixen (o.a. Gossip, Digitalism, Simian Mobile Disco en Scissor Sisters) tegenover. Bij elkaar opgeteld levert dit genoeg materiaal op voor een omvangrijk carrièreoverzicht, het dubbelalbum Pearls & Embarrassments: 2000-2010.

De meeste tracks maakte Siriusmo met een Korg keyboard, een Rhodes piano, samples en plugins. “Je moet niet te veel keuze hebben”, zei hij ooit. Siriusmo houdt het dan ook vaak kort en relatief poppy. Het gevolg is dat Pearls & Embarrassments meer dan veertig catchy tracks omvat. Dat is rijkelijk veel, al moet hieraan toegevoegd worden dat daar acht niet eerder uitgebrachte tracks bij zitten. Waarom deze nummers nooit eerder het levenslicht zagen is vreemd; sommigen doen nauwelijks onder voor het bekende werk. Dunkelrot is in aanzet net zo ideeënrijk als de muziek van Booka Shade en Hello DJ is een clubstamper die in het afgelopen decennium makkelijk had kunnen scoren.

Ondanks zijn productiviteit is Siriusmo pas de laatste jaren bekender geworden. Zijn collaboraties met stadgenoten Modeselektor hebben daar zeker aan meegeholpen. Het album Mosaik kwam uit op hun label Monkeytown en onder de vleugels van zijn Berlijnse vrienden leek Siriusmo wat minder last te hebben van podiumvrees en algehele schuwheid.

Pearls & Embarrassments is een flipperkast waarbij je van techno naar disco, van funky house naar electro en van de jaren tachtig naar de jaren nul schiet. De recente track The Plasterer Of Love mag het lijvige overzicht openen; de zware maar catchy toetsenlijnen gooien de deuren open naar twee uur elektronische verwennerij die vrijwel nergens naar adem doet happen maar tegelijkertijd ook vrijwel nergens teleurstelt. Siriusmo serveert eigenwijze disco in Simple en brengt met Wow een subtiel doormarcherende old school-track met een lekker live gevoel. Acts als Daft Punk en Fatboy Slim deden het eerder, maar Siriusmo geeft er een eigen, poppy en muzikale draai aan. Verderop hanteert hij met verve zijn Fender Rhodes (Cuba) en op U-Again laat Siriusmo de discofunk heersen. Dubstep en ragga lijken de basis van Trommellied te hebben gevormd, een frisse wind tegen het einde van het album.

Met meer dan veertig tracks sluipt er natuurlijk wel wat verzadiging in bij het beluisteren van Pearls & Embarrassments. Als er dan momenten langskomen die wat meer intrigeren en verrassen, zoals de break in Femuscle of de moddervette funkbas in Urlaub In Berlin, dan hoop je op meer. Deze en andere creatieve hoogtepunten zetten een flink aantal tracks op Pearls & Embarrassments in de schaduw. Korte tracks die lekker smaken maar iets te gemakkelijk tot stand gekomen lijken te zijn en dan ook niet beklijven. Dat maakt ze echter nog niet slecht; het zijn vrijwel allen dansbare sfeermakers. Conclusie: deze overvolle dubbel-cd is een nuttige electro-grabbelton die je als dj maar beter in de tas kunt hebben.