Toen het Engelse duo Sink Ya Teeth in 2018 met hun debuutalbum uit kwam hoorde de luisteraar een geslaagde mix van (post)punk, funk, house en 80’s pop. Origineel was het niet, maar de dames wisten het zo fris en energiek te brengen dat je niet anders kon dan meezingen en dansen met zoveel aanstekelijkheid: toffe refreintjes, altijd weer die funky basgitaar, rauwe beats en tegendraadse synthlijnen. Een heerlijk visitekaartje.

Totaal anders opent dit tweede album, simpelweg Two genoemd. Sweetness komt met ijzig koude industrial synths en harde technobeats je kamer in beuken. De fluisterzang geeft een sensueel tintje aan het toch behoorlijk afstandelijke geheel. Tweede track Somewhere Else gaat eigenlijk op diezelfde voet verder, waar de beats zo mogelijk nog lomper klinken. Wel valt daar die zo kenmerkende funky bas beter te horen, maar tot zover is die heerlijke aanstekelijkheid in de refreinen nog ver te zoeken. Dat is niet erg, want in deze ijselijk donkere en beenharde modus overtuigen ze net zo goed. Zo bewijst ook het nog rauwere On The One, waar voor het eerst op dit album drums zijn te horen in plaats van beats, zodat het gelijk een stuk meer punky klinkt.

Niet getreurd, die lekkere baslijnen en de aanstekelijke zanglijnen zijn er nog steeds. Luister maar eens naar rauwe krautrock/postpunk hybride van The Hot House waar de lekkere refreintjes veelvuldig terugkomen, Of de daaropvolgende 80’s electrofunk van Stella, dat enkel dat woord en catchy achtergrondzang nodig heeft om zijn refrein memorabel te maken.”Go out with a bang” zo noemen we vervolgens afsluiter Blue Room: de filmische synthpop powerballad is bombastisch en krachtig en had zo als een soundtrack voor James Bond kunnen fungeren.

Zo klinkt Sink Ya Teeth op dit tweede album donkerder, harder, afstandelijker en daardoor dus minder toegankelijk of aanstekelijk. Die lekker aanstekelijke tracks zijn ze gelukkig niet vergeten, maar worden meer afgewisseld met die duistere tracks. Een lekkere mix van techno, krautrock, house, industrial, postpunk en ja – toch ook funk is het gevolg. Wederom een erg fijn album!