Sinds de jaren negentig verzamelt deze singer-songwriter uit Omaha, Nebraska, zijn songs op in eigen beheer uitgebrachte langspelers die grotendeels onopgemerkt bleven. Conor Oberst van Bright Eyes, Gillian Welch en Kevin Morby vermelden Joyner als een belangrijk inspirator en Beck is eveneens een notoire fan. De legendarische dj John Peel draaide het uit ’94 daterende The Cowardly Traveller Pays It Toll zelfs integraal in zijn BBC programma.

Het delicate, vaak treurige troubadourswerk dat naast de onvermijdelijke Dylan invloeden vooral naar vergelijkingen met Townes Van Zandt en Cohen hengelt. Die duiken wel vaker op bij singer-songwriters maar in dit geval is dat geheel terecht. Joyner bouwt in een persoonlijke, surrealistische visie sombere verhalen op met lyrische storytelling. In het verleden kwamen zijn werkstukken onder hoede van zijn vertrouwde producer Michael Krassner tot stand met een uitmuntend muzikantenkransje uit Nebraska.

Krassner haalt Joyner nu uit zijn comfortzone en organiseerde in zijn studio in Phoenix  opnamesessies met minder bekende muzikanten die voor een subtiele omkadering zorgen. Bij een eerste confrontatie met Pocket Moon dwalen mijn gedachten af naar de grote pioniers en troubadours uit de jaren zestig en zeventig. Bij Tongue Of A Child is het niet alleen het wat onvaste stemtimbre en de meer gesproken dan gezongen benadering die aan een jonge Cohen herinneren maar soms ook sterke gelijkenissen met Lou Reed vertonen zoals in You’re Running Away David.

De akoestische picking wordt aangevuld met spaarzame piano, cello en percussie en creëert een intrigerende mysterieuze sfeer die alomtegenwoordig is in beeldrijke schetsen die we ademloos beluisteren. Joyners song lijken verbonden met de verrichtingen van het tijdloos oeuvre van illustere voorgangers. Passages als The Last Time I Saw You Billy en Sean Foley Blues komen stilistisch opmerkelijk dicht bij Dylans geïnspireerde Blonde On Blonde periode.

Bovenal schrijftSimon Joyner zijn eigen verhaal en brengt dat sterker dan ooit. Het in al zijn schijnbare eenvoud imponerende Pocket Moon sluit mooi aan bij zo’n dozijn, voor een ruimer publiek nog te ontdekken, meesterlijke voorgangers en haalt deze songsmid hopelijk uit de relatieve obscuriteit.