×

Recensie

Alternative

17 juli 2020

Silverbacks

Fad

Geschreven door:

Uitgebracht door: Central Tones

Fad Silverbacks Alternative 4 Silverbacks – Fad Written in Music https://writteninmusic.com

Met een schoolse ongedwongen manier van spelen presenteert de zoveelste aangename Dublinse postpunk sensatie zich. Silverbacks is de naam en ze staan voor een flinke portie aan aanstekelijke catchy popdeuntjes garant met een hoog melodieus indiepop gehalte. Een band met genoeg eigenzinnig geluid, waardoor ze zich niet teveel op het uitgehouwen muzikale pad van de hardwerkende voorgangers bevinden. Met regelmaat wijken ze schaamteloos naar de stevige gitaarrock uit die in de jaren negentig vanuit de Verenigde Staten de wereld domineert. Tevens memoreren ze aan jaren zeventig punk psychedelica. Silverbacks geeft hiermee een vernieuwende draai aan het heersende geluid, en flirt met gemak zelfs met dancebeats.

Als dan Emma Hanlon een deuntje in Klub Silberrücken zingt, wat een Duitse vrije vertaling van de bandnaam is, zorgt ze eventjes voor dat zelfverzekerde nostalgische nineties gevoel waar men vrouwelijk bassisten naar voren schuiven om sporadisch de zangpartijen te verzorgen. Het valt hier positief goed op, zeker omdat Daniel O’Kelly, de echte zanger van de band, al snel met haar duelleert, en er die emotionele diepgang aan toevoegt om Emma’s droomzang te verdringen.

De drummer leeft zich heerlijk op het flinke zoutzakken geluid uit, zo lomp en energiek presenteert hij de basis van Dunkirk. De dempende bas wordt door smerige herhalende lawaaierige gitaarriffs ondersteund met daar overheen de iets wat verhalende vocalen van O’Kelly. Het levert een groot spanningsveld op, waar doorheen zijn tweelingbroer voor de passende zweverige oldschool akkoorden zorgt. Beheerst spelen ze met haastige dansbare ritmes en het heldere betoverend klankspel van sfeervolle gitarist Kilian O’Kelly maakt het vervolgens helemaal af.

Dunkirk is het verdwaasde verslag van een middeljarige man die krampachtig besluit om op een historische gevoelige plaats een luxe vakantiepark op te starten. De waanzin van deze tegen de overspannenheid aanlopende fictieve figuur vormt de muzikale Fad leidraad. Het zijn zenuwachtige prachtjuweeltjes die zich vanuit het onvoorspelbare brein van Daniel in gewaagde nonchalante vreemde dwarse kronkelingen navolging krijgen. Ze zoeken hiermee de onderkant van de postpunk movement op, waardoor er ruimte voor subtiele noise uitspattingen en de ruwe punkers vechters mentaliteit is. Dit komt zeer sterk naar voren in het heerlijke overstuurde Just In The Band, de single waarmee ze al eerder de aandacht op zich richten.

Doordat ze de kracht bezitten om verder juist bijna nergens opgefokt te klinken, is dit een heerlijke uitzondering op deze regel. Het verdere gebrek aan schreeuwerige uitingen levert wel de beperking op dat ze over de gehele linie keihard aan de slag moeten om met goed uitgewerkte tracks te overtuigen. Dat ze hier moeiteloos in slagen zegt genoeg over de kwaliteiten van deze jonge Ieren. Gelukkig wordt er in Dublin genoeg inspiratie losgewrikt om zelf creatief aan de slag te gaan, zonder nadrukkelijk naar succesvolle plaatsgenoten uit te wijken. De stad leeft en bloeit meer dan ooit, en heeft op dit moment zoveel te bieden dat ze met gemak met de Britse scene kunnen concurreren. Sterker nog, die toppositie langzaamaan overneemt.



  1. Dunkirk
  2. Pink Tide
  3. Drink It Down
  4. Fad '95
  5. Dud
  6. Klub Silberrücken
  7. Travel Lodge Punk
  8. Just in the Band
  9. Grinning at the Lid
  10. Muted Gold
  11. Up the Nurses
  12. Madra Uisce
  13. Last Orders