Negen Cubaanse studenten van de Technische Hogeschool van Havanna besloten in de jaren zeventig een groep op te richten. Ze wisten alleen nog niet in welke muzikale richting ze het wilden zoeken; zo dachten ze zelf aan funk of Braziliaanse muziek, beiden zeer populair in die tijd. Uiteindelijk was het de vader van de twee broers in de groep, Juan de Marcos en Carlos Gonzáles, die hen voorstelde om son te gaan spelen en zodoende deze oude Cubaanse stijl na een kleine veertig jaar weer in ere te herstellen.

Ze noemden zich Sierra Maestra, naar de ‘geboorteplaats’ van deze muziek in Oost Cuba en vanaf 1980, na het uitbrengen van hun eerste album, waren ze succesvol in heel Cuba. Ze wonnen vele nationale muziekprijzen en ze begonnen daarna zelfs internationaal te toeren. Sierra Maestra mixt sindsdien al jaren oude son-klassiekers met nieuw materiaal.

Tijdens het toeren bleek dat de nieuwe nummers bij het enthousiaste publiek steeds vaker de voorkeur genoten. In 2010 hebben de vijf overgebleven leden van deze beroemde band gezocht naar jonge, getalenteerde tekstschrijvers, die nieuwe nummers, gestoeld op de traditionele son in een modern muzikaal en tekstueel jasje konden gieten. Carlos Puisseaux, Alberto Valdés, Luis Barzaga, Eduardo Himely en Alex Suáraz zorgen er op deze manier voor dat de Cubaanse muziektradities blijven voortleven bij de jongste generatie Cubanen en dus niet ‘uitsterft’ wanneer de ‘oude jongens’ er niet meer bij zullen zijn.

Op Sonando Ya zijn het onder andere de tekstschrijvers Erden Hernández, Angel Bonne (Los Van Van), Omar Boza (Septeto Cubanacan) die zich vol overtuiging storten op hun taak de zangers Jesús, Luis en Virgilio te voorzien van pakkende teksten om de son, son montuno, guaracha, guaracha son extra zeggingskracht te geven. Wat veel nummers aan authenticiteit en puurheid missen wordt grotendeels gecompenseerd door het zonnige speelplezier dat van de plaat afspat. Opener Pal’ Monte zet meteen de toon voor een zomerse plaat, het nummer Juan Andrés is een heerlijk opgebouwde Cuba-klassieker, Sangre Negra kent een prima instrumentale aftrap en het merendeel van de overige nummers laat een frisse, doch enigszins vlakke indruk achter. Het hoogtepunt is zowaar een conga, in het afsluitende feestnummer A Tí, No Te Sale!! gaan alle remmen los.

Wellicht is Sonando Ya niet meer zo relevant als de eerste albums van Sierra Maestra, toch verdient de band veel respect. Want om vierendertig jaar na oprichting nog zo’n levenslust uit te stralen, jong talent op te leiden en de fakkel uiteindelijk over te durven dragen, getuigt van een mooie en tevens realistische visie op de instandhouding van het Cubaanse muzikale erfgoed.