Our Nation, het tweede album van het Finse duo Shine 2009, staat vol zonnige, vrolijk stemmende elektronische pop. Het duo ontleent inspiratie aan disco, Balearic beat, indiepop, breakbeat, rave en moderne hiphop.

Opener Eurozone is direct raak: stemmige pop met een dikke beat en vlammende strijkers. Gelardeerd met wat flarden opera (uit de film American Psycho) en rave. Wat snel duidelijk wordt is dat Shine 2009 met veel liefde en gevoel voor het juiste geluid achterom kijkt. De glimmende breakbeat van Older knikt heftig naar Baby D, Phoenix en Electronic. Het mooie en kleurrijke No Thanks profiteert vooral van een dikke baslijn, een lekker gitaartje en weer die nineties beat.  De bijna schaamteloos poppy gastvocalistes op Good Times zijn even wennen maar binnen het glimmende retro-universum van Shine 2009 komen ze nog aardig uit de verf.

Vorm boven inhoud, dat is wel enigszins van toepassing op Shine 2009. Tenslotte lijkt de band zelf niet zo gek veel toe te voegen aan de electropopgeschiedenis. Aan de andere kant: de band speelt het klaar om bij vlagen heerlijke audiosnoepjes af te leveren. De heren hebben zeker smaak. Niet alle tracks komen echter even goed los. Running bijvoorbeeld, combineert een lekkere (drum & bass-achtige) baslijn met akoestische gitaar maar als compositie is het nummer wat vlak. Mooi maar niet memorabel. Dat geldt voor meerdere tracks op de tweede helft van het album.

These Girls, met een klein en vuig gitaartje en toch vol harmonie, is een diamantje dat in vele kleuren schittert. Op het soulvolle Love, Love, Love klinkt Shine 2009 als een luie versie van Primal Scream. Suomen Sydän verwijst naar promotieteksten van Finse steden en is deels in het Fins gezongen. Hier vermengt Shine 2009 orkestrale percussie met trance-elementen en bossa nova-gitaar. Het is een van de vele voorbeelden van het muzikale vernuft van de Finnen die met Our Nation het voorjaar alvast binnen halen.