Sheryl Crow
Threads
“All I wanna do is have some fun” vertrouwde Sheryl Crow ons een kwarteeuw geleden toe met de gelijknamige track uit haar officiële debuut geplukte Tuesday Night Music Club. Vanuit Missouri was de blonde muzikante naar L.A. verhuist, en verzeilde als backingvocaliste bij Michael Jackson tijdens de Bad tournee. Als sessiezangeres wordt ze gesignaleerd bij Joe Cocker, Rod Stewart, Stevie Wonder en Don Henley met wie ze op tournee ging. De erkenning als singer-songwriter verloopt wat moeizamer, haar eerste plaat wordt zelfs niet uitgebracht .
Met de informele sessie Tuesday Music Club, lukt het uiteindelijk wel, ze scoort met de titeltrack en heeft een millionseller te pakken. Succes dat gecontesteerd wordt na de zelfmoord van John O’ Brien, zijn boek ‘Leaving Las Vegas’ inspireerde David Bearwald als co-componist en de gelijknamige film. De breuk met Bearwald en zelfmoord van een oude vriend, Crow verwerkt die dramatische gebeurtenissen samen met gitarist Jeff Trott in een tweede titelloze langspeler en het duo bevestigt moeiteloos met de opvolger The Globe Sessions.
Die derde langspeler bevatte naast een obscure Dylancover Mississippi uitsluitend eigen werk met het autobiografische My Favorite Mistake , evenals Carly Simon’s You’re So Vain komen we niet te weten over wie die song gaat. Crow had eerder relaties met Kevin Gilbert en Eric Clapton. Owen Wilson en Lance Armstrong, de wielerkampioen en notoire dopingzondaar, komen later in haar leven. Crow, een alleenstaande moeder met twee geadopteerde zonen overleeft talloze depressies, een hersentumor en borstkanke. Een sterke, ambitieuze vrouw die telkens terugkeert met werkstukken die haar gelukkige en dramatische momenten reflecteren.
De nieuwe cd Threads is een ambitieus opgezet project waarbij Crow in zeventien duetten samenwerkt met een indrukwekkende reeks gastlijst met oude idolen en de jongere generatie. Naast Joe Walsh duiken gitaristen Keith Richards(in The Worst) en Eric Clapton op. Kristofferson flankeert de zangeres in zijn Border Lord, twee andere country outlaws en Highwaymen zijn eveneens present in songs van Crow. Met Willie Nelson brengt ze het tedere duet Lonely Alone terwijl we Nelsons zoon Lukas en de galmende gitaar van Neil Young in Cross Creek Road ontwaren. Er is zelfs een postuum duet met Johnny Cash in Redemption Day. De nieuwe generatie uit Nashville is vertegenwoordigd met Chris Stapleton, die meezingt in Tell me When It’s Over in het eveneens samen met Crow gecomponeerde Fliying Blind laat hij dat over aan James Taylor. Met hulp van Jason Isbell wordt Dylans Everything Is Broken in een opzwepende boogie getransformeerd.
Het zijn echter bovenal de verbonden met Crow’s vrouwelijke collega’s die echt overtuigen. In het opgewekte, samen met Al Anderson gecomponeerde Prove You Wrong vormen hartsvriendin Stevie Nicks en Mare Morris het backingkoortje. Bij George Harrisons Beware Of Darkness zijn Eric Clapton en Sting aanwezig maar we onthouden vooral de passage van Brandi Carlile en het verstilde moment met Emmylou Harris in Nobody’sPerfect.
Echt indrukwekkend wordt het als Mavis Staples en Bonnie Raitt, Crow flankeren in Live Wire, drie straffe tantes in een samenzweerderig muzikaal onderonsje ondersteund door snerpende slides van Raitt. In vijfenzeventig minuten en zeventien onthult Crow de vertakkingen naar het muzikale verleden en verwerkt die invloeden in een finaal(?) overzicht.