Dat het moederschap de kijk op de wereld verandert beseft Sharon van Etten maar al te goed. In het zwaar slepende We’ve Been Going About This All Wrong bezingt de zangeres het verval van de aarde. Het is de plaat die ze moet uitbrengen, persoonlijk en intiem. Eenmaal schoon schip gemaakt, herpakt ze zich met haar overige bandleden en doopt de band om tot The Attachment Theory. Voor bassist Devin Hoff en drummer Jorge Balbi verandert er niet zoveel, die waren op We’ve Been Going About This All Wrong ook al present. Onderschat hierbij het aandeel van sessiemuzikant Alex Reeve niet, al ontbreekt hij op de promotiefoto’s, die gitaarpartijen zijn van zo’n groot belang dat deze zeker niet onvermeld mogen blijven.

De nieuwe aanwinst is toetsenist Kristina Lieberson die voorheen met haar twee zussen in Teen actief was. Kristina Lieberson trekt met haar duistere jaren tachtig keyboard partijen Live Forever volledig naar zich toe. Bijzonder dat Sharon Van Etten juist deze track met Devin Hoff schrijft. Voor de vocalist is het allemaal logisch. In interviews geeft ze al aan dat ze in haar jeugd veel luisterde naar het vroegere Orchestral Manoeuvres in the Dark werk en Joy Division. Niet vreemd dus dat het viertal samen met producer Marta Salogni voor de opnames naar de vroegere studio van Eurythmics uitwijkt. The Church is daarbij letterlijk een gevoel van thuiskomen. Eigenlijk past dit nog beter bij haar dan de retrodisco van Remind Me Tomorrow of de indiefolk van Because I Was in Love, al maakt het met zo’n prachtige stem niet uit in welk genre ze zingt, in principe kan ze alles aan.

Sharon van Etten laat zich bij Live Forever inspireren door het verhaal van een stervende fan die op een longtransplantatie wacht en die helaas voortijdig komt te overlijden. Wat heeft het leven nog voor nut als je dagelijks benauwd bent en als het einde als verlossing komt? Het afscheid valt zwaar en ook het elektronische Afterlife staat in nagedachtenis van de ernstige zieke Ariel. Wacht je in het hiernamaals op mij en troost je met de gedachte dat wij elkaar dan weer treffen. Verander de wereld, maar hou het klein en dichtbij. Verander de wereld en start bij je eigen mindset. Ze overstijgt de deprimerende We’ve Been Going About This All Wrong stemming door er een hoopvolle twist aan te geven.

Leuk dat Kristina Lieberson zo ruimschoots vertegenwoordigd is, je vergeet bijna dat Sharon van Etten ook stevig kan rocken. Indio mengt de punkrock gitaar van Alex Reeve met jaren negentig indiepop al blijft de onderliggende gedachte toch wel die zwaarmoedige postpunk setting. De dood van fan Ariel heeft zoveel indruk gemaakt dat het hulpeloos toekijken zoveel vragen oproept. Overgeleverd aan de medici, en dat eeuwige wachten op de eeuwigheid. Zelfs Sharon van Etten kan niet enkel relativeren en dan is het de juiste therapie om die machteloze frustraties te uiten. Het doordreunende I Want You Here zit ergens tussen berusting en verlangen in. Een kortstondige vriendschap die door de nare omstandigheden geen vervolg krijgt. Net zo gewaagd is de glamrock funkdisco van I Can’t Imagine (Why You Feel This Way). Het is de vervaging als we ons ondergeschikt moeten opstellen.

Sharon Van Etten & The Attachment Theory – Afterlife (Official Video)

Zijn het de voorgeschreven medicijnen om de lichamelijke pijn te verlichten, of zijn het de partypillen die de emotionele lading vertroebelen, als we al dansend onze zorgen vergeten? Door dicht bij jezelf te blijven kom je sneller bij de kern. Niet vreemd dus dat deze zich ergens in de soulgothic van Somethin’ Ain’t Right bevindt. Hoe bizar is het dat men na een heftige gebeurtenis zo eenvoudig het dagelijkse leven weer oppakt? Dit voelt niet goed, onmenselijk bijna. En dan besef je nogmaals dat ze in die The Church studio op de juiste plek zit. Hier plaatst ze zich met gemak tussen souldiva iconen als Annie Lennox en Alison Moyet, Zangeressen die de new wave overstijgen en solo een persoonlijke groei doormaken. In het trage ambient trippende Fading Beauty werkstuk buit ze die divakwaliteiten verder uit. Door klein waar te nemen ervaar je de schoonheid van de directe omgeving, iets wat een haastige passant niet in zich opneemt.

Southern Life (What It Must Be Like) is een poging om te verbroederen. Grappig dat Sharon van Etten hiervoor juist een arrogant vlak Madchester stemgeluid gebruikt. Een leuk contrast dat hier effectief uitvalt. Dat het ook anders kan uitvallen getuigen de dromerige kosmische Trouble krautrock energievelden wel. We leven in een aanpassingssysteem waarin we van de directe omgeving afhankelijk zijn. Met het egocentrische nemen kom je er niet, het is vooral geven, in de hoop hier liefde voor terug te krijgen. Idiot Box is het residu trauma van de pandemiegekte. Het isolement en het smachtende verlangen om de vrijheid te vieren. Het is tevens de tijd dat we ons ondergeschikt aan onze smartphone opstellen, iets dat vervolgens niet verdwijnt, maar alleen maar toeneemt.

Zelf denk ik dat Sharon van Etten & the Attachment Theory het dichtste komt bij de reden dat Sharon van Etten besluit om muzikant te worden in de buurt. Ondanks dat ze net te jong is om de jaren tachtig bewust mee te maken, ligt daar wel de inspiratie. Valt We’ve Been Going About This All Wrong nog te overtreffen, dat durf ik niet te beweren. Sharon van Etten & the Attachment Theory is een gelijkwaardige plaat waar de zangeres vooral dat groepsverband benadrukt. Ze staat er niet alleen voor, ze heeft een vertrouwd vangnet opgebouwd waar ze zeker op kan terugvallen.