De uit Seattle afkomstige gitariste Shana Cleveland toonde zich met haar band La Luz al zeer bedreven in het spelen van surfgitaar. Ideale zomermuziek.  Na al zes jaar te hebben opgetreden met verschillende muzikanten — haar Sandcastles — is daar nu haar soloproject. Het album verscheen in 2011 al zelfstandig uitgebrachte, kleine oplage, maar na wat bijschaven van liedjes en husselen van de tracklisting is dit album er nu eindelijk officieel.  Het album staat vol moerassige folk, etherische dromerigheid en een vleugje zon.

De neiging is er al snel om dit soort akoestische folk-albums onder te brengen onder het kopje “singer-songwriter”. Door de muziek van Shana zo te betitelen stop je haar in een hoekje waar ze niet thuis hoort. Dit is voornamelijk een album waarop de gitaar centraal staat en de rest op de tweede plaats komt. Haar fingerpicking technieken klinken indrukwekkend en zijn bepalend voor de sfeer van de liedjes. Op de momenten dat het getokkel meer bastonen bevat sluipt er een moerasachtige, donkere sfeer de liedjes in die meer gewicht geeft aan het geheel. Als ze haar spel vrolijk en licht houdt komt de zon om de hoek kijken. Af en toe wordt de muziek ook verrijkt met flarden piano, klarinet, strijkers en drums, maar deze toetsen zijn zeer minimaal. Zo is Oh Man, Cover The Ground voornamelijk een album waar met zo min mogelijk fratsen en een kale productie de juiste sfeer wordt opgeroepen.

Natuurlijk heeft ook haar zang een functie binnen het geheel. Naar eigen zeggen gaan haar teksten over reizen, de zon, het strand: de simpele dingen van het leven. Hoewel haar stem monotoon is, kan ze de toon van haar stem makkelijk aanpassen naar de sfeer van de muziek. Ook zorgt juist haar stem voor een meer dromerig tintje aan de liedjes. Zo kun je dit soloproject noemen wat  je wilt, het resultaat is een knap uitgewerkt, akoestisch gitaaralbum. Toevallig is er ook mooie zang aanwezig.