Seratones
Love & Algorhythms
Het blijft een verrassende move van New West, het label dat vooral bekend staat om traditionele singer-songwriters, om ook Seratones, een band die juist soul nieuwe verdieping wil geven, uit te brengen. Met hun derde album Love & Algorhythms, hun tweede voor het label, duiken ze nog net wat dieper de elektronica en pop in.
De band uit Shreveport, Los Angeles was vanaf hun start en hun eerste album Get Gone (2016) al een vreemde eend in de bijt. Ze mixten met gemak rock door hun soul met de zang van frontvrouw/gitariste A.J. Haynes als fascinerend middelpunt. In eerste instantie getekend door Fat Possum Records in een tijd waar het succes van een band als Alabama Shakes door het dak ging.
Haynes, architect van het bandgeluid, pakt voor het nieuwe album even flink muzikaal door. Met soul als basis duwt Haynes naar pop, disco, funk en rock waardoor een rijk geschakeerd geheel ontstaat. Divers in stijlen is het soms wel even zoeken naar waar de band nu echt voor staat maar voor een band die een heel stevige livereputatie heeft zal dat juist op het podium vast nog beter uitpakken.
Love & Algorhythms schiet echt muzikaal alle kanten op alsof de band op zoek naar een hit alles uitprobeert. Een beetje het singles-idee waar streamingdiensten zo blij mee zijn, maar waar de bandidentiteit bij verloren gaat. Of waarbij mensen juist die hits kennen en de rest niet. Naast de sterke titeltrack blijft er helaas maar weinig van de songs op het album echt hangen.