Koraspeler en componist Seckou Keita is zo langzamerhand een naam van flinke betekenis geworden. Hij neemt op Homeland, zijn (grofweg) vijftiende album, de luisteraar mee op een reis door heden en verleden. Daarbij staat de vraag wat ‘thuis’ betekent centraal. Gezien Keita’s achtergrond, geboren Senegal, verhuisd naar Nottinghamshire, Engeland, is het logisch dat deze vraag vroeger of later een grotere rol gaat spelen. Keita reist daarbij ook nog eens veel naar andere landen (‘Each place embracing family, friends, music and stories’), zodat het concept van ‘thuis’ eigenlijk veel breder kan worden getrokken.

Deze release is het eerste deel in het Homeland project. Het lijkt een ambitieus project want Seika werkte in vier landen aan de plaat: Senegal, België, het VK en Duitsland. Er komen vier talen voorbij op het album: Mandinka, Wolof, Engels en Frans. Bovendien duiken er de nodige gasten op. Keita zocht in het verleden al regelmatig andere muzikanten op om mee samen te werken – bijvoorbeeld Omar Sosa en Cathrin Finch – en op Homeland is dat niet anders. Het zorgt allemaal voor een album dat niet alleen tekstueel en thematisch veelomvattend is, maar ook muzikaal vele gezichten heeft: de plaat omvat afro-pop, urban, pop, hiphop en spoken word.

De heldere, zuiverende kora-klanken stromen door het hele album, dat daardoor een warm en vriendelijk maar ook erg rijk en prikkelend karakter heeft. Stevige (poly)ritmiek en prettige (zang)stemmen vervolmaken het geluid. Homeland is gewoonweg een fraaie, toegankelijke mix van stijlen en een album vol potentie.

Na het Franstalige intro, met een onmiskenbaar Afrikaans karakter, is Home Sweet Home direct een hoogtepunt. De song, fraai gezongen met de band Daara J Family, gaat over het bewaken van de geschiedenis, van de verhalen. In essentie gaat Homeland over het vertellen van verhalen, iets wat ook de kern is van de griot traditie.

Keita brengt grootstedelijke, urban getinte voordracht op Ni Mala Beugué, met een heerlijk voortrollende en stuiterende ritmetrack, en het vergelijkbare, maar warmere Nay Rafet. Het zijn mooie alternatieven voor de meer alomtegenwoordige urban en R&B, die vaak een minder warm en menselijk karakter uitstralen door hun digitalere klank.

Doordat Keita verschillende stijlen en achtergronden in het album brengt blijft hij verrassen. De steady basdrum van Chaque Jour krijgt gezelschap van een maalstroom aan instrumentale klanken en fraaie stemmen (van onder meer de Malinese Bah Kouyaté), zodat de track veel meer is dan een gemakkelijke dansvloervuller. De levendige, galopperende ritmiek van Bé Té Sona gaat verrassend goed samen met de meer beheerste, trager gefraseerde zang. Wederom een song die je pakt.

Seckou Keita geeft bewust ook ruimte aan het gesproken woord: de plaat opent en sluit met gesproken woord in de stijl van de griot–traditie en er is het stuk Deportation Blues, gebracht door de Britse Hannah Lowe: ‘With black-coat escorts either side / Security guards on hourly rates / Who body-belt them to their seats / The man who struggles and shouts’. Zena Edwards maakt indruk met Reflections, dat raakt aan het thema van Homeland: ‘Always in transit, in flow, towards a homeland’.

Zo is Homeland een warme, uitnodigende en internationale plaat vol energie. Een plaat die echter ook stilstaat bij de diverse landen die Seckou Keita vaak aandoet en hun rol in zijn vorming. Dit is natuurlijk een belangrijk punt voor eenieder met een migratie-achtergrond en een leven vol reizen. Homeland is daardoor een eigentijdse plaat. Een eigentijdse plaat die door de grote rol voor de kora en het respect voor talen en traditie echter nog eens extra oorstrelend en diepgaand is.

Seckou Keita – Chaque Jour (Official Video)