Hij ziet eruit als een landloper, maar achter zijn ongewassen tronie gaat een multifunctioneel talent schuil: Sébastien Tellier is van alles: muzikant, DJ, zanger, componist en acteur. En heeft sinds 2001 een redelijke CV opgebouwd.

Het lijkt wel een typisch Franse eigenschap: dat een carriere niet zich niet richt op één, maar op meerdere gebieden. En dat al deze kunstenmakers op een slimme manier aan risicospreiding doen. Want ook Tellier’s landgenotende collega’s als Dimitri From Paris, Bob Sinclar en Daft Punk zijn op meerdere terreinen succesvol actief. Blijkbaar is het dus een genenkwestie.

Tellier heeft zich in de loop van de jaren een aparte positie weten te verwerven in de populaire muziek uit Frankrijk en kenmerkt zijn muzikale canon zich vooral door eigenzinnige samenwerkingen, muziek en activiteiten.

Was zijn debuutalbum L’incroyable Vérité (2001) nog een mix van lo-fi en pop en kreeg hij toursupport van het toen populaire (en eveneens Franse) duo Air, op latere albums (zoals Politics en Sexuality) gaat hij in de weer met thematische concepten, acoustische herinterpetaties van bestaand materiaal (het album Sessions) en samenwerkingen met muzikanten van allerlei allooi. Tussen de bedrijven was hij ook nog te zien in enkele films en maakte hij en passant ook nog wat bijbehorende filmmuziek.

En misschien wel de meest opvallende actie was dat Tellier in 2008 Frankrijk vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival. Helaas werd dat met een 18de plaats een teleurstellend gebeuren, maar gelukkig was het maar het Songfestival-décor en dus niet desastreus voor ‘s mans carrière. Hoe dan ook, Sébastien Tellier is vooral een druk baasje, die op onverwachte momenten met al even onverwachte muziek opduikt.

Zoals met zijn laatste album L’Aventura, dat opeens ontdekt wordt door deze en gene. Een album waarvan de maker zegt dat Brazilië de grootste inspiratiebron is geweest en dat zonder die invloeden het album anders had geklonken. Wie echter authentieke Braziliaans gejengel verwacht komt bedrogen uit: Tellier put inderdaad uit allerlei Braziliaanse stijlen, maar is zijn melange toch nog behoorlijk Europees. Zijn enigszins dunne, afgemeten stemgeluid past prima bij de muzikale omlijsting, die bij vlagen goed gebruikt zou kunnen worden bij een met harde Instagram ingekleurde arthousefilm. L’Aventura is dan ook een erg beeldend en filmisch album geworden, dat nergens uit de toon valt, maar ook niet als eendimensionale eenzijdigheid is aan te merken. Het is even wennen aan dat stemgeluid van Tellier, maar in combinatie met de functioneel klinkende bijbehorende muziek gaat er vooral een bepaalde rust en gelatenheid uit van praktisch alle nummers die op het album zijn te vinden. Bij de eerste draaibeurten een wat vlakke en nogal van voorbijgaande aard ingevulde klanktapijtjes, maar alras wordt het een steeds beter te pruimen verzameling composities. En wordt ook steeds duidelijker hoe het toch komt dat Tellier met dat nozemuiterlijk toch in alle regionen en netwerken weet door te dringen en daar ook nog eens een opvallende plaats inneemt. En dat er hoofdzakelijk in het Frans wordt gezongen / gemompeld geeft het geheel ook al een apart sfeertje mee.

L’Aventura is niet meteen een heel enthousiast en uitbundig klinkend album, maar wie op zoek is naar een subtiele en stijlvolle swing is bij Sébastien Tellier aan het juiste adres. Een meer dan zeer aardige verzameling nummers om de zwoele zomeravonden uitstekend door te komen.