×

Recensie

Pop

21 maart 2020

Seafret

Most of Us Are Strangers

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht in eigen beheer

Most of Us Are Strangers Seafret Pop 3 Seafret – Most of Us Are Strangers Written in Music https://writteninmusic.com

Gelukkig bestaan ze nog, de kleinschalige talentenjachten met een gehuurde karaoke set in de plaatselijke kroeg. Gewoon lekker knus allemaal, en voor eigen publiek spelend. Bridlington is een gemiddelde kustplaats, en vormt de basis waar zanger Jack Sedman en gitarist Harry Draper elkaar ontmoeten. Inderdaad, bij toeval op een geïmproviseerde podium ergens in een achteraf zaaltje op een mooie inspiratierijke avond. Het is voor de jonge gasten een gedurfde stap om al in een vroeg stadium een ingecalculeerde blik op muziekstad Londen te werpen. Daar krijgen ze al vrij snel de kans om op het Sweet Jane label hun Tell Me It’s Real debuut uit te brengen. De plaat blijft echter in de onderste regionen van de albumlijsten steken.

Na een handvol aan minimaal opgepakte singles is de tijd nu rijp om met het tweede volwaardige wapenfeit een prominente plek op die markt te veroveren. Most Of Us Are Strangers richt zich namelijk op het jonge tienerpubliek. Noodgedwongen brengen ze deze in eigen beheer uit, nu de aandacht van platenmaatschappijen sterk is afgenomen. Het is allemaal netjes binnen de uitgestippelde lijntjes ingekleurd, die als een ouderwets retro Margriet breipatroon tot een passend toegankelijk resultaat moeten leiden. Ondanks dat de tracks voor elkaar inruilbaar zijn, klinkt het allemaal pakkend genoeg. De sound is kristalhelderder dan de aangrenzende Noordzee van Bridlington, en veroorzaakt nergens veel roering.

Het is als een steen die ver het water ingekeild wordt, en eventjes als cirkels de doelgroep uitbreidt, maar al snel verstild. Mijn verwachting is dat het hitgevoelige Be My Queen om te scoren, nog naar voren geschoven wordt. De zoveelste belofte die zich eventjes boven het maaiveld uitplaatst, en vervolgens kortgewiekt wordt. Aan de kwaliteiten van het duo ligt het niet. Jack Sadman heeft een lekker rauw randje in zijn uithalen, en schakelt met gemak naar de kopstem over. Harry Draper beheerst zijn spel ook ruim voldoende, maar pakt niet flink uit. Het geluid sluit bij de grote namen in de hedendaagse poplijsten aan, al zoekt Seafret de bezieling in hun meest futloze, zeg maar gerust saaie brave periodes.

Het uiterlijk verkoopt, dat is iets waar zo ook bij Seafret van uit gaan. De tracks houden zich prima met sprekende tekstuele tiener romantiek en problematiek staande. Folky pop voor een druilerige zondagochtend, wanneer je besluit om toch maar voor de toets die de volgende schooldag op je te wachten staat aanstalten te maken. Most Of Us Are Strangers helpt de puberteit te verlichten, maar is niet klaar voor het volwassen publiek. Lang leven de Clearasil generatie.



  1. Most of Us Are Strangers
  2. Be My Queen
  3. Why Do We Stay
  4. Fall
  5. Magnetic
  6. Girl I Wish I Didn't Know
  7. Love Won't Let Me Leave
  8. Monsters
  9. Can't Look Away
  10. Lie to Me
  11. Loving You
  12. Unbreakable