Filmregisseur Brady Corbet heeft met het kiezen van Scott Walker als schrijver voor de muziek van zijn grootse debuutfilm The Childhood Of A Leader wel heel erg de juiste keuze gemaakt. De indrukwekkende donkere klanken van Walker sluiten naadloos aan op het macabere verhaal van de film.

Gebaseerd op een kort verhaal van Jean Paul Sartre vertelt The Childhood Of A Leader het intense en psychologische verhaal van zowel de opkomst van het fascisme als van het opgroeien van een jonge Amerikaanse jongen in Frankrijk. Het is 1918 en zijn vader werkt voor de Amerikaanse overheid mee aan het verdrag van Versailles. Wat de jongen in die heftige periode in de geschiedenis meemaakt versterkt zijn (zieke) gedachten en wij zien de geboorte van een weerzinwekkende persoonlijkheid. Het verhaal is losjes gebaseerd op de jeugdherinneringen van de vele dictators die we in de 20ste eeuw leerden kennen en is het onheilspellende portret van het opkomen van het kwaad. De hoofdrol Tom Sweet als de jonge Prescott, de hoofdpersoon van het verhaal, kan nu al gezien worden als een van de meest indrukwekkende van het jaar.

Wie beter om dit indrukwekkende verhaal in muziek vorm te geven dan de legendarische Scott Walker. De man die op zijn laatst verschenen albums altijd al de meest donkere klanken wist te verzamelen en deze met veel percussie en onheilspellende arrangementen tot zeer indrukwekkende composities wist om te bouwen. Luister naar donkere meesterwerken als The Drift (2006) en Bish Bosch (2012) en je begrijpt exact wat ik bedoel.

De muziek die hij schreef voor The Childhood Of A Leader is wederom absoluut briljant te noemen. Hij heeft zich volledig op het heftige verhaal losgelaten en daar naadloos aansluitende onheilspellende muziek op geschreven. Voor de soundtrack laat hij de strijkers de ritmes bepalen en de blazers de donkere onderlaag. De vaak zo onheilspellend klinkende strijkers krijgen een soms hartverwarmende romantiek mee om van daaruit weer volledig het donker in te trekken. Die fascinerende weerbarstigheid maakt deze uit korte stukken muziek opgebouwde soundtrack tot één van de meest belangwekkende die er de laatste decennia verschenen zijn.

De basis van de muziek ligt in een orkest met 46 strijkers en een 16 muzikanten sterke blazerssectie. De weergaloos over elkaar heen schuivende en constant dreigende strijkpartijen, soms overgoten met een elektronische ruis of soundscape en de daar onder liggende blazers veroorzaken een spanning en heftigheid die ongeëvenaard is. En als de percussie dan in de finale binnenkomt wordt alles nog een gradatie overweldigender. Binnen de film is de muziek steeds exact in de juiste scenes gezet, die daardoor nog heftiger worden als ze al zijn, maar ook zonder de beelden erbij blijft de muziek majestueus overeind staan.

Dat Scott Walker sinds hij met de song The Electrician, afkomstig van Nite Flight, het allerlaatste album van The Walker Brothers, en even later met zijn eerste terugkeer-soloalbum Climate Of Hunter (1984) en vooral het daarop volgende Tilt (1995) zijn briljante nieuwe muzikale weg koos staat er al helemaal geen maat meer op de muzikale kwaliteiten van de man. Indrukwekkend en groots zijn de woorden die bij zijn muziek passen. Volledig op zichzelf staand, tegelijk volledig van de wereld getrokken heeft Walker meer dan ooit zijn eigen geniale universum geschapen. Geholpen door geluidsmagiër Peter Walsh (tevens mede producer) en Mark Warman (musical director) kan hij zijn intrigerende muzikale ideeën tot in het extreme uitwerken. De soundtrack van The Childhood Of A Leader, zijn eerste filmscore sinds Pola X uit 1999, is daar wederom een groots voorbeeld van.

PS. De muziek kende, opvallend genoeg, zijn première al tijdens het laatste Rotterdams filmfestival in februari dit jaar. De muziek van de film werd daar met de beelden van de film al door een 74 muzikanten sterk orkest gespeeld. Het was het slotconcert van het festival en maakte toen al een grootse indruk.